Ranking

rytualnie pozapalał świece i przygotował dodatkowe nakrycie holicjanki pojawiały się niepostrzeżenie w czasie krótszym niż mrugnięcie Mizyra tak ją nazywał od pierwszej wizyty starała się zaistnieć ośmielona uśmiechała się chętniej trudno nazwać okryciem barwy które nosiła na sobie zachwycony niejednokrotnie próbował muskać pocałować ganił siebie za wydłużone misterium przez nierozważny pośpiech ręka przenikała holograficzny obraz zaprzeczeniem projekcji była ubywająca z filiżanki kawa i dotyk który przechodząc pozostawiał szaleństwo w głębi z widmowym zjawiskiem się nie rozstawał nie odczuwanie ale zapach nęcił nie rozpoznawał naturalnego rytuału holicjanek wyobrażał sobie że Mizyra jeszcze przed nikim nie odkrywała wnętrza nie znała siebie samej zaskoczony ucieleśnioną spętał mieniła się barwami nasyconymi przez cichutkie jęki tym razem to on przenikał przez migoczące rozpraszała świadomość że będzie tęsknił po chwili już tylko poruszane powietrze przypominało oddech

Tak bardzo chciałam zobaczyć maki na mojej drodze - maków już nie ma trudno iść drogą, na której zgasła purpura gdy kwiatów nie ma, ja będę makiem makiem czerwonym takim, jak kiedyś tu rosły.

Mój dom wchłania Ciebie ja Twoim przesiąkam identyczne ściany drzwi progi i okna po obustronnych lustrach równoległych Światów Dom Twój od mojego o ileż piękniejszy za to mój od Twojego bardziej rozśpiewany jak te kuranty złotych bransolet mej tęsknoty za Tobą a Twej za mną - łkającej nostalgii Inspiracja: sen z 18 października 2013 roku, o godz. 03:50 czasu letniego

Zawsze jest tylko jedna chwila chwila modlitwy zabawy zachwytu chwila czekania wiary kochania chwila do zmierzchu chwila do świtu jest chwila jałmużny dla człowieczeństwa ciepłej zadumy nad burym kotem lęku ofiary płaczu przekleństwa chwila odejścia chwila powrotu jest chwila gdy dłonie drgają w uniesieniu a ciała splecione pożądaniem płoną chwila pierwszego snu po narodzeniu chwila gdy śmierć zamyka nas w ramionach

Bóg zasiał dobro diabeł zaś zło teraz czekają na obfity plon lecz nici z tego śmierć ukradła jedyną kose jaką świat miał jak więc widać powstał problem co śmierci za przysługę dać tak by czasami nie było ofiar by nie skurczył się ich świat Bóg się zawahał diabeł też mrugnął jeden i drugi podali dłoń mówiąc cichaczem naraz oboje diabli z plonem poczekamy aż ktoś wymyśli maszynę która ujawni kto z nas lepiej zasiał komu lepszy przypadnie plon

Może i tak, ale wykładasz w wierszu swoją myśl tak mgliscie i nieporadnie, że za chińskiego boga nikt nie skuma o co chodzi.Psuje ten klimat też łajdacząca się Magalena, która tu pasuje jak kwiatek do kożucha. Dowodzi tego chyba też ilość i treść komentarzy pod Twoim tekstem. Chyba jednak Ci się nie udał ten wiersz. Spójrz prawdzie w oczy.

Dzięki wielkie. Wiem, że to nie brzmi dobrze, ale po dłuższym namyśle uznałem, że to zdanie jest na granicy poprawności z jednej lub drugiej strony, a że byłem ograniczony czasowo zostawiłem jak było. Postaram się to naprawić.

Dokładnie :)

Sam ją zrobiłeś jałową, i to już pierwszym komentarzem. Odnoszę wrażenie, że panicznie boisz się, żeby czasem na tym portalu nie pojawił się ktoś lepszy. Pamiętam pół roku temu, bo jakoś tak ostatni raz tu byłem, jak to samo było z wierszem pewnej Poetki. A po co to, a dlaczego tak. Przestała zaglądać, bo i po co? Za jakiś czas natknąłem się na informację, że wygrała tym wierszem, i to w cuglach jakiś spory konkurs. I co, Panie Talar? Mógł Pan spokojnie dalej pisać. Ja też wpadłem tylko z życzeniami świątecznymi, bo i czego tu się nauczę od Pana czy poety Freda? A oduczać tego co już potrafię nie mam zamiaru :) A może się mylę? Podeślijcie mi linki do swoich wierszy, które uważacie za dobre. Może przynajmniej na koniec zmienię zdanie, ale obiecuję, że i tak nie zostanę. Nie mam czasu, mam też gdzie pisać w razie czego, więc nie widzę potrzeby bazgrać akurat tutaj. Tak więc proszę już poluzować, bo szkoda, żeby denerwować się tak w wigilię Wigilii, jak Pan. Pozdrawiam.

Dziękuję za serduszka. Życzę wszystkiego dobrego :))))

Chodź zrobimy coś dobrego dla zlęknionych i samotnych niech się nikt nie boi złego niech poczuje ciepła dotyk Aby w wielu smutnych sercach zakrzepiony lód odtajał niech się wszyscy cieszą z wiersza, niech uwierzą w Mikołaja Nikt nie będzie więcej smutny niech marzenia powracają. skoro w lipcu bywa luty, niechaj gwiazdka będzie w maju! Ruszmy z posad świata bryłę Wyśpiewajmy równo, składnie niech co dobre rośnie w siłę, a zło milknie i przepadnie.

W celu ratowania gatunku w roku 1923 z inicjatywy prof. Jana Sztolcmana założono Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Pierwszym krokiem było ustalenie liczby żubrów czystej krwi, żyjących w niewoli. Naliczono ich zaledwie 54 na całym świecie, jednak nie wszystkie nadawały się do hodowli i ostatecznie do reprodukcji wybrano tylko 12 zwierząt. Dwa pierwsze żubry na wolności znalazły się jesienią 1929 roku w Puszczy Białowieskiej. W roku 1939 w puszczy było już 16 zwierząt, które szczęśliwie przetrwały II wojnę światową. Żubr europejski określony przez polskiego ustawodawcę jako żubr (Bison bonasus) podlega w Polsce ścisłej ochronie gatunkowej. cytat z wikipedii Tyle jeśli chodzi o odtwarzanie żubra w latach 70-tych. Tym bardziej, że były żywe osobniki żyjące w niewoli. Natomiast również przed II wojną podjęto próby odtworzenia takich gatunków jak tur oraz konik polski - tarpan. A te, rzeczywiście z niczego. Jednym słowem jak się już mówi na jakiś temat, to warto mówić na ten temat, a nie snuć duby smalone, żeby pokazać jakim to się jest uczonym.

Piękny wiersz o Aniołach. Pozdr i Wesołych Świąt :)

Rozumiem, Imienniczko, że Twój piękny wiersz- to recenzja książki Doroty Terakowskiej "Tam, gdzie spadają Anioły", albo wariacja na temat. Bardzo mi się podoba. :))) Pozdrawiam i życzę dobrej obecności Anioła Stróża na co dzień.

Witam - fakt wiersz równo się czyta ma jak to ja mówię jakąś magię w sobie. Ładnie i zgrabnie wyszło. Coś mi podpowiada że to o dzieciach a nie aniołach niebiańskich - no ale może się mylę. Udanego dnia ci życzę

Prześliczne-klimatyczne. Zwiewne i delikatne, a z jakim wydźwiękiem. Pozdrawiam ciepło.

Też bardzo kocham Anioły :) I tego mojego jedynego najukochańszego: Stróża :)))

zapomniał się księżyc na bagnisk obrzeżach chciałam go złowić i olśnić cykały cykady świergotały świerszcze od ucha ciął pasikonik już dłonie po brzegi pełne księżyca przeciekł jak deszcz przez palce licho mi świadkiem w wodzie nic nie było pluję na księżyc w sadzawce

ścieżką pomiędzy słońcem i księżycem pójdziemy szukać prawdy przeznaczenia ścieżką co biegnie i śmiercią i życiem w kamienne twarze istnienia i tylko mocno trzymaj mnie za rękę tak żebym pewnie szła i tylko pozwól nam iść przed siebie ścieżką przez dzień do dnia i tylko proszę spraw bym uwierzyła że czas nas nie połknie pośród tła że ścieżką na oślep i śmiercią i życiem pójdziemy przez noc do dnia