Ranking

Pamiętam zapach Tamtych letnich wieczorów Mojego dzieciństwa Gdy biegłam krętą ścieżką Do przydrożnej kapliczki Pomiędzy polami malin i sadami wiśni... Na żółtym piasku Drobna stópka dziecka Dziś czas swą wielką stopą odcisnął Dziesiątki lat Czar prysnął Tyle zdarzeń tyle dat... Wąski strumyk wśród łąk Pasące się wokół owce i konie A woda tak czysta przezroczysta Widać każdy wodorost Każdy kamień lśniący jak diament... Kapliczka wciąż tam stoi Niewzruszona niepokonana przez czas Figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem Zginam kolana Boże mój ileż to lat? Ilu tu ludzi modliło się po mnie... Domek w którym byłam szczęśliwa Krótkimi momentami Popadł w ruinę pochylił się zamilkł... Wspomnienie chwil Choć już tak odległe Zawsze noszę w sercu Widzę wyraźnie ludzi najbliższych Mam w oczach te letnie wieczory Wspólne kolacje pod wielką lipą Cichutkie śpiewanie Odeszli już wszyscy Na drugą stronę ciszy Na wieczne odpoczywanie... Wróciłam

Niezbyt mądry chłopek spod Kozich Łanówmiał kiedyś mnóstwo literackich planówzostać wieszczem jemu się śniłolecz nic z tego nie wychodziłowyzywał więc wszystkich od …grafomanów

Zielonozłote lato mnie woła każdą drogą, chciałabym wszystkie drogi w nieznane wziąć ze sobą, chciałabym każdą ścieżką wędrować w każdą stronę, lecz kiedy idę jedną, to inne są stracone. Czerwonozłote szlaki mnie ciągną do zachodu, chciałabym wszystkie słońca w słoiku zabrać miodu, chciałabym każdą tęczę wziąć z kolorowym deszczem, a wezmę tylko tyle, ile do wiersza zmieszczę. Chciałabym wszystkie piękna spakować do plecaka, być wszędzie i nieść wszystko po krańce swego świata, chciałabym każdy zachwyt po wieczny czas pamiętać, a wezmę na czas krótki to tylko, co na zdjęciach.

Tak długo pracowałam na pustkę że i w kropli tonę wybacz zwilżę usta nie skoczę z pomostu widać tu gdzie stoję może i mnie nie poprawiaj chociaż jesteś wielki jak Przesmyk Kultury a ja jak ten człowiek mała morze gdy rozchyli a ziemia wypieści mi stopy może powiem Więcej a teraz drżę w swej ciszy pojedynczy szelest traw ię godzinami.

Widują nas na stacji benzynowej machających reklamówkami; widzą nas tam, niższych o głowę z niedopchanymi plecakami; widzą nas tam, w scenerii dla nas typowej, na najpodlejszym rozdrożu; już słyszę, jak mruczą: "Ten wzrok bezchmurny szkodliwy jest dla oczu! poczciwi ludzie, nie bierzcie przykładu - od lat tu stoją, z rękami w kieszeniach; lata mijają, i nic się nie zmienia" nie słuchaj ich, tych więźniów dnia powszedniego; skupionych na drodze i ślepych na piękno lecz chodź tutaj, wyciągnij rękę; po plecak z marginesem błędu reklamówkę sam znajdziesz - teraz wszędzie ich pełno; być może Tobie się uda złapać nasz wspólny autostop; i może, na moment chociaż zgodzisz się z nami zostać...

Jacek_Suchowicz i Marcin_Krzysica - miło mi Was gościć. "Osiołkowi w żłobie dano." Mówicie, że wtręt dobry, to wklejam i o tekście zapominam, bo zmęczyła mnie decyzja - jak szlifować. Na szczęście to tylko słowa i prosta edycja. ;D bb

Beto, czytałam wiersz w wersji cytowanej przez Samma, teraz widzę, że się wyzbyłaś fragmentu, który był silnie naładowany emocjonalnie. I sama nie wiem, czy dobrze zrobiłaś. Uzyskałaś lakoniczną formę wypowiedzi, więc może dla przejrzystości jest lepiej. Ale, moim zdaniem, przez wyjałowienie tego wiersza z patosu, trochę stracił on na autentyczności, nie daje pełnego obrazu odczuć szarpiących Peelą. Jednakże, nie umiem jednoznacznie stwierdzić, co w tej chwili powinnaś zrobić z tym tekstem. Mimo wszystko, cokolwiek postanowisz, tekst jest dobry i mocny, zawiera ciekawą żonglerkę słowem i wywiera wrażenie. Pozdrawiam ciepło :)