Ranking

na śniadanie podał mleko fiołkiem przyprawione na obiad zupę z płatków róż ugotował na podwieczorek upiekł ciasto ze stokrotek na kolacje jajko udekorował sosem z bzu i kaliny taki był ów miły ogrodnik który mieszkał w krainie upiększonej kwiatami które bardzo kochał Wiersz dedykuje Annie M której wiersz mnie natchnął

Wiersz jakby niedokończony. Pomysł jest. Styl miły. Klimat jest. Może warto jeszcze to dopracować, dopiąć. Ale nic na siłę. Jeśli nie wiesz co napisać, zostaw tak. Jeśli wiesz - napisz, podziel się z innymi :)

ciut ponad czaszką zajmuję miejsce pod którą wizje nieokiełzane fabuły niosą sekwencje wszelkie w en-wymiarowym płynnym ekranie przychodzą nieraz komedie tworząc erotyk dramat bywa że horror nie zawsze zgodne z intencją bożą kreują problem nigdy nie koją stale wybieram najistotniejsze trzymając ryzy wolę napinam pełna pokory jak dawne gejsze jasna i czysta chyba niewinna

szkodliwe UVB UVA mlaskało słońce liżąc nagie ciała ziarenka piasku zrzucało z języka gorący powiew przyleciał mu w sukurs w cieple promieni nagich ciał dotykał na przemian barwią dotykają bieli czerwieni z brązem nie żałują wcale jak mgła z rozkoszą opadają niżej cicho powoli tak jakby niedbale w meandrach pieszczot odsłaniają żądze jak mistrz co pędzla używa w amoku na różne strony dzieło przekręcają na brzuch na plecy a teraz na boku aż w końcu siła powiewu ustaje promienie słońca gasną za chmurami po przyjemności tylko pozostaje spieczone ciało i bąble z wrzodami

CZARNY EROTYK Oczami powoli jej ciało rysował, tam nogi i biodra, tu piersi i głowa. Rękami poprawiał, co oczom umknęło, ustami smakował, przepyszne to dzieło, gdy uda znęciły zapachem kobiety, to nie chciał już, nie mógł hamować podniety, gdy nerwy poczuły co oko widziało, naprężył muskuły i ciało wbił w ciało To z góry, jak mustang, pod spód, na leniucha, to dłonie, to usta, do piersi, do brzucha, to z prawa, to z lewa w cielesnej obręczy, dziewczyna już śpiewa zawodzi i jęczy, już rozkosz kiełkuje, spełnienie jest bliskie, a ona to czuje, oddaje uściskiem, raz jeszcze i jeszcze to w górę to w dół, a uda jak kleszcze. Już wiedział, już czuł.... gdy nagle do głowy dźwięk jakiś się wdziera, zgrzyt klucza, to żona! O jasna cholera!! ............................................................... Nad grobem ksiądz pięknie przemawiał godzinę jak dobrym był mężem, jak kochał rodzinę.

Kiedy Krople echem nieba, Ziemię łzą nam podlewa, Gdy deszcz echo daje, Łzą Szczerą się nagle staje Ponoć, gdy deszcz pada - to Ktoś płacze. Pozdrawiam.

Dzień dobry! Miło mi poinformować, że Miejska Biblioteka Publiczna w Chojnicach ogłosiła XXIII edycję ogólnopolskiego konkursu Poetyckiego Jednego Wiersza organizowanego w ramach XXIII CHOJNICKIEJ NOCY POETÓW. Zachęcam do uczestnictwa! Warunki uczestnictwa : 1. Konkurs ma charakter otwarty. Mogą w nim wziąć udział osoby, które ukończyły 18 rok życia, mieszkający zarówno w Polsce jak i poza jej granicami. 2. Tematyka prac jest dowolna. 3. Każdy uczestnik konkursu przesyła jeden wiersz, wyłącznie w języku polskim, w pięciu egzemplarzach wydruku komputerowego lub maszynopisu (format A4) . Obowiązuje zasada : jeden autor = jeden wiersz, nie dopuszcza się składania prac zbiorowych. Wiersz powinien być podpisany godłem – pseudonimem, nie znakiem graficznym, utwór opatrzony pełnymi danymi zamiast godła nie zostanie dopuszczony do udziału w konkursie. To samo godło powinno występować na dołączonej do wiersza kopercie zawierającej : - dane autora ( imię, nazwisko i dokładny adres autora, numer telefonu i adres e-mail), - oświadczenie, że osoba nadsyłająca wiersz jest autorem tego utworu , oraz że utwór nie był wcześniej publikowany (dotyczy również internetu) i nagradzany w innych konkursach. Mile widziane będzie umieszczenie kilku słów o sobie. 4. Osoby zgłaszające się do Konkursu wyrażają tym samym zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych wyłącznie na potrzeby Konkursu w zakresie koniecznym do jego prawidłowego przeprowadzenia i dalszej prezentacji nadesłanej pracy (Ustawa o ochronie danych osobowych z dn. 29 sierpnia 1997 roku Dz.U.nr 133, poz.833 z późn.zm.) 5. Prace należy nadsyłać do dnia 31 maja 2017 r. (decyduje data stempla pocztowego) na adres : Miejska Biblioteka Publiczna ul. Wysoka 3 89-600 Chojnice Na kopercie należy zamieścić dopisek „Konkurs poetycki”. 6. Oceny nadesłanych prac dokona profesjonalne jury powołane przez organizatorów, w którego skład wejdą poeci i krytycy. Laureatom przyznane zostaną nagrody pieniężne , łączna pula nagród wyniesie nie mniej niż 3.000 złotych. O podziale nagród zadecyduje jury. 7. Nagrodzeni autorzy zostaną powiadomieni telefonicznie i zaproszeni do zaprezentowania swoich utworów na Chojnickiej Nocy Poetów, podczas której - w dniu 5 sierpnia 2017 roku - odbędzie się uroczyste ogłoszenie wyników i wręczenie nagród. Organizatorzy zapewniają laureatom nocleg i zwracają koszty dojazdu ( pociągiem lub autobusem ), przy czym zwrot kosztów podróży obejmuje tylko cenę biletu w granicach Polski. Nagrody główne powinny zostać odebrane osobiście lub przez osobę upoważnioną do jej odbioru i do prezentacji wiersza. Lista laureatów zostanie zamieszczona na stronie internetowej Biblioteki : www.bibliotekachojnice.pl po dniu 5 sierpnia 2017 r. 8. Nadesłanie pracy jest jednocześnie zgodą autora na jego publikację w okolicznościowym tomiku poetyckim i prasie regionalnej. Organizatorzy nie zwracają nadesłanych prac. Szczegółowe informacje można uzyskać dzwoniąc pod nr tel. : 52 3972807 , lub pisząc na e-mail : [email protected]

Nie Maćku, nie pochowałam, chciałam Ci pomóc. Nie odbieraj tego proszę jako złośliwość. Nie wiesz ile mnie kosztuje starań, emocji, nie mówiąc już o czasie, pisanie takich komentarzy. Nic z tego nie mam, tylko dąsy i obrazę. Ty nie chcesz prawdy. Jeszcze nie sprawdziłam, ale może jest na tym portalu opcja "Wyłącz komentowanie" O gustach się nie dyskutuje, prawda, Tylko, że ja nie o gustach, a o warsztacie. Miłego dnia :)

Anioły są tak lekkieże bez skrzydeł mogą lataćunoszą się w powietrzumocą czystego sumieniadlaczego tyzwyczajny człowiekunie chcesz się z nimi bratać wciąż ze złem podpisujesz cyrograf milczeniamodlisz się do mamonybijąc o skarbonkę czołemświat cały odwróconydo góry dnemnie widzisz już niebapod którym śpią ptakii pisklęta pieszczą czulena skrzyżowaniu dróg wybierasz nie te strony bo źle odczytujesz znakizdejmij wreszcie z siebie tę koszulęz przeszłości utkanąbrudnątak niewielepotrzebaaby zostać aniołemi zarazem tak trudno

Potworna Nudziara zabija przez kalkę i wpycha solistów z powrotem do chóru. Tak już jest, że Śmierć dokonuje innych wyborów niż życie. Lecz to nie jest dobra gospodyni imprez zbiorowych. Podaje plastikowe sztućce i puszcza zbyt szybką muzykę. Tak naprawdę ma duszę samotnika i wie, że z licznym gronem bardziej do twarzy życiu. Gdy wygasa, soliści mają sporo czasu, by nieznośnie pojedynczo się odradzać.

No właśnie mieć szczęście a być szczęśliwym to zupełnie co innego ale czy koniecznie trzeba je zdefiniować Pozdrawiam

ładne porównanie drogi życia do kwitnącej łąki- tak to odbieram. Zamieniłabym tylko inwersję szczęście definiuję na definiuję szczęście, ale to tylko moje wrażenie Pzdr

Witam, Piękna puenta (cały wiersz oczywiście też), ale wywarła na mnie tak silne wrażenie, że musiałam ją wyróżnić ;) Kwintesencja życia, nic dodać, nic ująć ;) Pozdrawiam ;))

Aniu, bo mówić o szczęściu albo pisać o nim wiersze, a mieć szczęście - to trzy różne bajki. pozdrawiam :)

Podoba mi się przekaz. Trochę żal mi się zrobiło, że nie chciałaś powiedzieć mi więcej o tym definiowaniu, zamiast braniu.

Jak zwał tak zwał ważne, że jesteśmy zadowoleni , szczęśliwi ... ;)

Witaj Barbaro - jak mogłaś wypuścić szczęście które miałaś w dłoni co za gapiostwo Barbaro . Żartuje - a z tym definiowaniem no no nie powiem spodobało się. Fajnie zobrazowany wiersz wyszedł - można coś znaleźć prócz owego szczęścia. Udanego popołudnia ci życzę

pytałem o imię pytałem o nuty sny książki o drogę by najprostsza była ptasia uskrzydliła mnie mówiłem - lecę leciałem a ona pod łopian do stawu pod kamień rzucała mórz lusterkami grzebieniami borów chusteczkami pustyń im bliżej byłem tym dalej byłem osaczona jestem - krzyczała zniewolona odpadły skrzydła ten Ikar żyje nadal w chwilach długiego milczenia rusza ramionami jakby chciał coś objąć ogarnąć