Człowiek jest istotą grzeszną. Bóg przebacza człowiekowi grzechy w sakramencie pokuty i pojednania. Jednak rodzaje grzechów są różne i warto wiedzieć, że jedne z nich sprawiają, że człowiek nadal pozostaje w stanie łaski uświęcającej, a inne powodują, że znajduje się w stanie grzechu śmiertelnego. Jak jednak rozpoznać, czy popełniło się grzech lekki czy ciężki? Poniżej krótki opis, który może pomóc w rozróżnieniu.
Spis treści
Grzechami lekkimi określa się potocznie grzechy powszednie, które dotyczą lekkiej materii lub zostały popełnione bez pełnej ich świadomości lub nie byliśmy w pełni wolni w trakcie ich popełniania. Człowiek przez cały czas narażany jest na różne pokusy, a okoliczności sprawiają, że jest na nie bardziej lub mniej podatny. Jednoznaczna ocena jego świadomości i wolnej woli nie jest więc tak oczywista. Ważne jest, że grzechy lekkie nie odłączają człowieka od miłości Boga, nie wymagają zgładzenia podczas spowiedzi. Zostają one odpuszczone dzięki uczestnictwu w Eucharystii, spowiedzi powszechnej, przyjęciu komunii świętej. Osoba, która popełniła grzech lekki, nadal znajduje się w stanie łaski uświęcającej, a więc może w pełni uczestniczyć w Eucharystii i przyjmować komunię świętą. Jeśli człowiek popełni grzech lekki, jego dusza po śmierci trafia do czyśćca, skąd dzięki modlitwie innych osób może trafić do Nieba.
Określenie grzechy ciężkie używa się w stosunku do grzechów śmiertelnych. Ich popełnienie cechuje całkowita świadomość i dobrowolność czynu, a więc wykonuje się działanie, którego jest się całkowicie świadomym, ma się wiedzę, że postępuje się źle. Są to grzechy, które niszczą więź z Bogiem i bliźnim. W celu ułatwienia oceny, czy popełniony został grzech ciężki, warto jest posiłkować się przykazaniami bożymi i na ich podstawie ocenić, czy w pełni świadomie i dobrowolnie się od nich odstąpiło, a więc tym samym odrzuciło miłość Boga i drugiego człowieka. Istotną kwestią jest także cierpienie drugiego człowieka, które wywołuje działanie grzesznika. Może to być kwestia utraty czegoś wartościowego, łącznie z utratą zdrowia i życia - fizycznego lub duchowego.
Dusza katolika, który trwa w stanie grzechu śmiertelnego i nie pojedna się z Bogiem przed śmiercią, trafi do Piekła. Nie warto więc odwlekać spowiedzi na ostatnią chwilę, gdyż można nie zdążyć. Pojednanie z Bogiem w konfesjonale powinno nastąpić, gdy człowiek będzie na nie gotowy.
Niestety, nie istnieje żadna oficjalna lista, która pomogłaby rozróżnić katolikowi, czy popełnił grzech powszedni, czy śmiertelny. Choć sama taka lista mogłaby stanowić dużą pomoc podczas robienia rachunku sumienia, to jednak należy pamiętać, że od prawa ważniejsze jest miłość, a więc na grzech i człowieka, patrzy się z perspektywy miłości. Człowiek nie jest listą swoich grzechów, więc niemożliwe jest po prostu odhaczenie kolejnych punktów z listy i podzielenie na te, z których trzeba się spowiadać i na te, dla których "wystarczy" uczestniczyć w Eucharystii. Człowiek w przeciągu swojego życia spotka się z z różnymi sytuacjami, które mogą prowadzić do grzechu. Podejmowanie przez niego działań powinno zostać w zgodzie z jego sumieniem, które jest kształtowane na podstawie przeżytych doświadczeń i w oparciu o nauki Kościoła. Wtedy ocena, czy grzech jest lekki, czy ciężki stanie się łatwiejsza.
źródło: cudaboze.pl