Łąka

wlewała się w nas łąka
drobnymi poruszeniami
morza traw falujących
na horyzoncie zdarzeń

za mokrymi kwiatami
chowała się magia
pierwszych wzruszeń
i ostatnich łez

zaaferowane mrówki
nie pisały pamiętników
swych wędrówek
wokół opadających słów

jaszczurka leżała
na wyśnionym kamieniu
namalowanego słońcem
lenistwa

wlewała się w nas łąka
dawno, daleko
a ja wciąż pamiętam
drzazgi z tamtego płotu

"wlewała się w nas łąka .."

Podświadomie i skrycie
...
Kolorową nocą
..
Zrzucając woal co z koronkowej
nieśmiałości
utkał welon tak długi
jak stąd - zdawać się mogło
do wieczności.

I odtąd drży płomień światła
w głębi lustrzanej
Roztapiając spojrzenie oczu
barwy zielonkawej


PiszMY szeptem.)

"za mokrymi kwiatami
chowała się magia
pierwszych wzruszeń
i ostatnich łez "


"I odtąd drży płomień światła
w głębi lustrzanej
Roztapiając spojrzenie oczu
barwy zielonkawej"

PiszCIE szeptem.

dołączam się do szeptów aby nic nie zburzyć, zabieram do ulubionych :)

Tak jest pięknie opisana , że wlewa się w nas... a jakże.
Pozdrawiam

Tak właśnie "wlewała się w nas łąka /drobnymi poruszeniami /morza traw falujących..."; a póżniej na mojej łące już było trochę inaczej; lecz jednak wstęp nie ja tak świetnie ująłem, tylko Jela Dor. Dziękuję!