kocham Cię Ave

nad kryształową kulą wpół zgięty
krój boski luny w dół ciągnie promień
skąd w jasność sieci - wód obraz mętny
wpatrzony człowiek
niby latarnia - jej wydźwięk stromy
miał budzić wiązkę światła - to wszystko
przed dnem tajemnym - ostrzec uśpionych
przed moją wyspą

niejeden w kunszcie żeglarstwa wprawny
sił swych próbował lecz prawdy nie znał
myśląc, że Atlantydy pradawny
kamień, że perła
tak od wiek wieków wokół sekretu
jak z oka belka ze łzą w głębiny
leży herosów zastęp odmętu
niepomny wyspy

Ave skrawkowi temu nadano
lecz próżno szukać w encyklopediach
w atlasach błękit a strefą szarą
jest w dokumentach
jedynie w myśli czasem zaświta
we wschodzie słońca rys doskonały
kto by tam patrzył – kto by zapytał
czy to nie czary

wpatrzony w rąbek lśniący noc z nocy
dumam nad głębią - czy taka moja -
w ustach schnie, bielmem zachodzą oczy
pojąć nie zdołam
skąd się tu wziąłem, czy jeszcze człekiem
jestem - jest serce, dusza niepłocha
zaszyta w ciele poezji ściegiem
wyspo - ja kocham ...

Pan Witold śpiewa pełną piersią, Pani Ewa mu wtóruje, wiosna idzie, wyspa jest! Dla mnie bardzo jest!

W szczeliny miedzy fastrygą
Wiatr się -swawolnik- wciska
By juz nie musiał zazdrościć
lecz dotknąć, zobaczyc z bliska

I choć to znów udawane
Na poklask zrobione pozornie
Lepiej się w bryzie wyszaleć
Niż wypluć frustracje sztormem

Poranek sam sobie winien
ze ludziom w sen zagląda
kiedy podnosisz leniwie
powieki - on jak flądra

mądrzy się - stąd Ewo - wywód
byś go nie malowała
by wśród zyciowych wygód
ta pieśń się nie ostała

wzmianką jedynie, kartką,
ulotem myśli czułych,
kiedy w nią inni raz zajrzą
doznali ciszy szumy ...

pozdrówko W_A_R

jak mi się cudnie spacerowało przez wiersz i te wszystkie "komentarze" :)
więc swój zachwyt tu zostawiam :)

Acha... jak tu romantycznie (((((;
jesli chodzi o wiersz to czytalam twoje lepsze,ale zakochani widza inaczej !?
pozdr, M+A

......pragnę takiej wyspy tak,jak nie ba pragnie ptak ,gdy mu zwiążą skrzydła....rozmarzył mnie Pan [no i widać że nie mam wprawy w komentarzach;) ]

Powiem, krótko jak zazwyczaj.
Piękne... pełne ekspresji, chwytające za serce i niewymownie piękne.
Podoba mi się w jaki sposób układasz i dobierasz do siebie słowa. To wszystko jest tak zgrane i wieje tu taką harmonią słów i znaczeń.
Piękne.
Annabel

p.s. Pozdrawiam cieplutko. Stęskniłam się za pana poezją.