M. Artman

Zostawił mnie Pan w dużym niedomówieniu....to lubię..dziękuję...

dla mnie nastrój tego wiersza to aluzja do ludzkiej pierwotności....opisanej z wielką intuicją..Brawo!

Gdzieś na końcu świata Kain zabił brata Sto metrów dalej kometę zobaczył Halley

Bardzo oryginalny styl...jak by to współcześnie wyrazić-ma Pan własną "markę";) Dla mojego subiektywizmu najciekawiej było zostać wplecionym w tę rozedrganą dynamikę wiersza.Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości w przymierzu z Erato ;)

......pragnę takiej wyspy tak,jak nie ba pragnie ptak ,gdy mu zwiążą skrzydła....rozmarzył mnie Pan [no i widać że nie mam wprawy w komentarzach;) ]

Wędruję po Pana twórczości z coraz szerszym mimowolnym uśmiechem- do tych związków frazeologicznych -do tych cudów leksykalnej inwencji ;) Pozdrawiam nie mniej serdecznie niż ostatnio

Czytając ten wiersz - łapię oddech.A tego mi dziś trzeba. To jak długo oczekiwany deszcz w upalny dzień. Dziękuję i pozdrawiam

Czym nęcisz Wenus, Kupido mały ? Jak kusisz by jej lędźwie Cię chciały? Rozdaj swą wiedzę wrzuć między ludzi tu tylu samców próżno się trudzi Ja w zamian zdradzę w którym jeziorze nimfy się kąpią o każdej porze Będziesz mógł śledzić nagie wybryki dobijmy targu: show za lubczyki.... Przeniesiony do "Działu P" MODERATOR