miernik normy

"Co tam?" - standardowe pytanie wyświetliło się na ekranie.
"Liżę dno." - miganie na ekranie odpowiedziało.

A potem był dzień, noc go zastąpiła, tą kolejny dzień i tak dalej.
Kontynuując wątek lizania:
"liżnij mnie w rowca (Europa)
'odejdź odczep się - forma używana w stosunku do osoby niepożądanej w towarzystwie"
[zaczerpnięto ze słownika gwary uczniowskiej]
Jak warto zauważyć: nie liźnij, a liżnij,
w istocie wersją, która podpasowałaby mojej osobie, byłaby: li rżnij,
podkreślenie czasu przeszłego w 'pasowaniu' jest umyślne - spowodowano tym, przerażająca perspektywę jutra i dzisiaj, które za kilka godzin wczoraj się stanie.
Jaki z tego morał: dopóki chęci na kochanie mieć nie będę, norma stabilności życiowej pozostanie wysoce zachwiana.

"Buduję teleporter, by być tam, gdzie ty.."

Nie podoba mi się. Mocno zagmatwane, niejasne i czyta się ciężko.

faktycznie, proza tutaj mierna.

po pierwsze jaka proza?
autor chyba chciał tylko swoje zdanie przekazać, felietonik to jakiś czy coś...?

Ale sympatyczne w sumie.