stroboskopowo

czas już siadać przy stole
kolacja przetykana blaskiem
skurczonych świec gromnicznych
nad lasem burza gada głośno
szemrze piaskiem po szybach
od południowej strony

promiennie szczerbaty
talerzyk zgrzyta z widelcem
przypalone kotlety i plecy
ciężko złapać oddech
krtań przyduszając krawatem
prawy but ląduje między stopami

rozkołysz biodrami stół
sztorm złap wpół
chybotliwymi nozdrzami
okno pod naporem
wiatru otwiera podwoje
szklanka o szklankę dzwoni

stroboskopowo strzelają błyskawice
za murem pod krzyżami
umarli przemoczeni
od zachodu słońca
dyskretnie odwracają wzrok






[sub]Tekst był edytowany przez Mirosław Serocki dnia 19-11-2003 09:23.[/sub]

I jak mam czytać taki wiersz, kiedy i mnie wypada dyskretnie odwrócić wzrok, by o podglądactwo nie być posądzonym ;-)
Chociaż śliczny obrazek, dobrze że te błyskawice coś rozświetlają:-)

ciekawe Mirku, co rozkołysało w tobie aż tyle słów:)
kolacja, a potem wiersz?
czy wiersz - pragnienie kolacji i (patrz 3 strofa chociażby)nie tylko:)

wracam do normy(formy:)) i miło czytać cię znów:)

nadużywając uśmiechów pozdrawiam, agnieszka

No cóż... Tak wyszło :)))
Chociaż mam wątpliwości, czy wszystko jest w porządku. Coś mi nie pasuje w tym tekście. Ale co?
Pozdr.

Dlaczego boleśnie? W końcu ląduje, a nie wznosi się :)))
Pozdr.

Tylko nie sprecyzowałeś czy to nie były szpilki, wiem że to nieistotne w wierszu ale w tej jednej kwestii na pewno :) ała i znów boli

Ochraniacze przeciwko szpilkom polecam :)))
A to jest but tzw. męski, który został zsunięty ze stopy, bo trochę ciśnie. I wylądował sobie biedaczak akurat w tym miejscu, w którym wylądował:)))
Pozdr.

Wiersz podoba mi sie ze wzgledu na tresc.Posiada wiele ladnych metafor..Ze wzgledu na forme- nie

nie!

...nie mogę powiedzieć że wiersz nieciekawy :)
więc powiem, ze interesujący.

Pozdrawiam,
Kai Fist

Poprostu nie mam ochoty tlumaczyc i juz..

Mirku, wiersz bardzo erotyczny, bardzo sugestywny. Jest kilka małych usterek (np. nadmiarowe IMO: "koniecznie", "przez przypadek", "dawno" i chyba całe dwa ostatnie wersy, sprawiające wrażenie jakby były doklejone na siłę, dla zachowania równej ilości wersów w strofach :) But faktycznie dość niezręczny :) Jest kilka ładnych metafor (burza szemrząca piaskiem po szybach, kolacja przetykana blaskiem, łapanie sztormu wpół, stroboskopy błyskawic). Świetni są ci dyskretni zmarli i na nich zakończyłabym wiersz. Ogólnie - bardzo miła impresja. Po drobnej kosmetyce będzie to jeden z lepszych wierszy, jakie tu ostatnio czytałam.
pozdrawiam

Mirosław Serocki:
Sprawdź teraz.

Prima sort :)