Stracone pragnienia

Bezkarnie mógłbym rozlać pragnienie,
Wlewając w zastygły kamień krew.
Odgadnąć czym jest proste spojrzenie,
Jednak wystarczy mi najczystszy grzech.

Mógłbym złociste nici przewlekać,
Przez jedwabne myśli w ognisty wzór.
Nektar spijając z ust bajkotwórczych,
Jednak nie mogę, bo Bóg nie jest mój!

I cóż mogę począć z mymi troskami...?
Niewdzięcznie zaszywam się w szary strój.
Taplam się w trwodze i zmywam ją łzami,
Spisuję testament i składam go w zwój.

Podoba mi się, szczególnie druga zwrotka. Może troszkę ostatni wersik się popsuł, ale to moje prywatne spostrzeżenie, które oczywiście nie musi być podzielonym spostrzeżeniem. Pozdrawiam i do następnego wiersza .:P




Mógłbym złociste nici przewlekać,
Przez jedwabne myśli w ognisty wzór.
Nektar spijając z ust bajkotwórczych,
Jednak nie mogę, bo Bóg nie jest mój!

orydynarna amatorszczyzna szufladowa

przepraszam, jesli mam byc bardziej delikatny prosze o zwrocenie uwagi

pozdrawiam

No coz, mnie sie znowu podoba, kojarzy mi sie z piosenka:... jedyne co mam to zludzenia, ze moge miec wlasne pragnienia....:-)

trochę te rymy takie jakieś nie takie, jak dla mnie :)
i tak wogóle tamtem wierszyk o powstających martwych zółnierz był lepszy

Pozdrawiam,
Kai Fist

Jednak wystarczy mi najczystszy grzech - to mi się podoba.
Ostatnie trzy rymy męskie aaa psują mi zabawę.

Cudo...Baqrdzo mi sie podoba.Forma jak najbardziej w moim stylu,sa rymy..I tresc bardzo mnie porusza.Niczego wiecej mi nie trzeba:)