Czy potrafię

@duszka

                       przerwać marę senną

                       zdusić myśl wiosenną

                       odejść i nie wrócić

                       samotności 

                       szczęście nucić

                       biec nie płakać

                       myśl z rozumem

                       bratać

                       krzyczeć lecz nie łkać

                       nie bezczynnie

                       stać

                       zabić wojnę

                       raz i dwa

                       jak mojrę                           

@duszka A gdy będzie wybór, co zrobisz?
                    Może zagra Ci znowu Myslovitz.

Miłego wieczoru.

Tak, ja życiu i prawdzie nie chcę wypowiadać wojny, jakiekolwiek by nie były :) Piękny wiersz, wzruszył mnie .., dziękuję!

.

Jak będzie wybór, to oczywiście wybiorę, bo bedzie tam też coś dla mnie :) Dziękuję i Tobie również miłego wieczoru :)

Pytanie powinno brzmieć 

Nie czy potrafię 

Lecz czy chcę ;) 

Chyba masz rację... Ale może w znaczeniu, że jeśli chcę, to potrafię... Nie jestem co prawda zwolenniczką powiedzenia "chcieć, to móc", ale w tym przypadku wydaje mi się to trafne :) Dziękuję Ci i pozdrawiam!

Witam - miło przeczytać tak skromny w słowa wiersz który trafia.

                                                                                                                   Pozd. 

Może dlatego trafia, bo pochodzi z mojego bardzo aktualnego i żywego odczuwania... Cieszę się, że to poczułeś i dziękuję za miłe słowa :)

.

@Marcin Krzysica dobre pytanie ! 

Za mało kalorii.., tak na pewno nie jest ciepły, czy uczuciowy, to raczej refleksja nad sobą, próba zrozumienia leżącej w cieniu cząstki mojej osobowości, która nagle się odsłoniła. Chciałam dać jej odpowiedź - taką, jaką potrafię. A Tobie dziekuję za Twoją i zawarte w niej słowa otuchy :)

@Radosław I Tobie  dziękuję oraz życzę miłej niedzieli :)

.

@iwonaroma Cieszę się, że zjarzałaś i z serduszka też - dziekuję! :)

@siedem życzeń Miło mi i dziękuję Ci za serce :)

I Twoja odpowiedź jest ciekawa. :)  Myślę, że użyte przez Ciebie, nieco skrócone sformułowanie "i usiąść (gdzieś) sama z sobą" mogłoby nawet dokończyć, puentę, która dla mnie samej jest zbyt nikła, jakby nie wypowiedziana do końca... Jesli pozwolisz, to zastanowię się nad tym. Dziękuję Ci za ten impuls i optymistyczną interpretację :)

Czytałem, że 85 % kobiet jednak nie odchodzi tylko wybiera najlepszego z dostępnych.  Oczywiście dopiero w dopiero pewnym wieku. Nie wiem, czy tak jest ale u Ciebie widać jest inaczej. Pozdrawiam 

Acha :) Wiesz, myślę, że taką skromną strawę spożywa się nieco inaczej, niż tę obfitą, i pisze ("gotuje") też inaczej. Pozornie wygląda ona łatwo i prosto, ale nie pisze sie jej łatwo i czytając trzeba się w nią "wsmakować - wtedy odkrywa zaskakująco dużo treści. Ale rozumiem Cię, by Ty piszesz i przez to chyba czytasz inaczej. Mnie tez trudno "strawić" potrawy/wiersze zbyt obfite i kaloryczne. Tak, jak napisałam, są prawdopodobnie "nie dla mnie, nie teraz" Ale je doceniam :)

Dziękuję Ci za szczerą odpowiedź! Pozdrawiam.

Staram/uczę się, żeby tak nie było i nie tylko w temacie miłości, ale w życiu w ogóle, też w drobnych sprawach codziennych. To takie ważne umieć wyczuwać, co jest tym właściwym czy odpowiednim dla mnie - tu i teraz i jednocześnie zgodnym z sytuacją. Miło mi, że zjarzałeś tutaj. :) Dziekuję!

.

Dajesz do myślenia dosłownie i w przenośni. :)

Pozdrawiam

Oj, to dobrze, bo przez to myślenie czytelnika, miniaturka "rośnie" :) Dziękuję Ci i pozdrawiam!

@duszka : Dziękuję. :)

Masz rację. :)

Pozdrawiam

@Sylwester_Lasota Dziękuję! I pozdrawiam :)

@Natuskaa Dziękuję Ci za czytanie i serce :)

Potrafisz. Widać. Miniaturki, w których  mieścisz dużo.  

Dziękuje Ci za te sprawiające mi radość słowa, Radosławie :) Pozdrawiam.