jesieni moja jesieni

nie pytaj mnie jesieni

o nie napisany wiersz

twoje żółto - czerwone

przypominajki wiszą

na lodówce już od lat

mimo że poruszasz mi

tak delikatne struny

wiatr przynosi ciągle sny

ze starą zjawą w tle

więc skleć mi proszę nowe

kasztanowe koniki

o kościach z zapałek

i czapkach żołędziowych

kulejące krzywizną

kąta nóg względem ziemi

zanim odnajdę szablon

rozciągania pajęczyn

by stawały akurat

na wysokości oczu

otrzeźwiając grzybiarzy

nie każ mi się układać

o jesieni zimowo

bo tylko wiersz dojrzały

wart jest wygrzebywania

ze spalonych słońcem traw

Witam  -  uroczo jest -  zwłaszcza kasztanowe koniki i czapki 

żołędziowe zawróciły mój miniony dawny  ale  fajny czas.

                    Miłego ci życzę.                                                                             

@Natuskaa Wkroczyła w spokoju bez krzyku,
                       teraz liście złotem naszpikuj.
 

Wszystkiego dobrego, rozstanie było powściągliwe.

@Natuskaa Pięknie o jesieni. 

To dzieciństwo:

Wzruszyłam się. 

podobają mi się te kasztanowe koniki 

pozdrawiam

Ten wiersz boli i urzeka zarazem. Pozdrawiam. 

Dziękuję. Kasztanowe koniki nie znają ograniczeń wiekowych, każdemu wolno mieć na nie swój projekt i go realizować.

Również miłego dnia, czy już może pomału wieczoru :)

Jesień potrafi wkroczyć w najpiękniejszych barwach przyrody i za to ją między innymi cenię.

Co do drugiej części komentarza - nie łapię.

Dzięki za obecność pozdrawiam :)

Jeśli drgnęła jakaś czuła struna, to bardzo mnie to cieszy.

Dziękuję i pozdrawiam :)

Mi też, tylko nigdy nie chcą stać prosto, zawsze się kolebią...

Dzięki i pozdrawiam :)

"Stara zjawa"? No tak, jest upierdliwa, jak nic na świecie, ale na szczęście nie przychodzi często, choć z drugiej strony na tyle często żeby psuć... trzeba ją odstawić, bo przyszła jesień, a jesień jest magiczna ze swoimi kolorami i kaprysami, a do tego nieprzewidywalna.

Dziękuję i pozdrawiam :)

@Natuskaa Natuszko... a teraz? Może być?
 

Miłego wieczoru.

Byłem, Czytałem, Zatrzymał - szczególnie dla mnie słowoklucz skleć :) spodobało się

Pozdrawiam.

@Natuskaa podoba mi się. Ach te ludziki z kasztanów. Ciekawe porównanie. Pozdrawiam. 

@Natuskaa Tak, jesień ma swój klimat ! 

Jesteś niemożliwy :) Jednego dnia piszesz, że jestem chuda, bo nie jem mięsa, drugiego dnia pogrubiasz mi nick (choć nie wiem czy bold nie byłby lepszy), bo coś z rozstaniem. Lato nas opuściło, ale od jabłek, buraków i kapusty za bardzo nie przytyję :)

Udanego dnia życzę.

Ech, faktycznie jest to słowo... koniki się pomarszczą, pokurczą...

Dzięki za wizytę. Pozdrawiam :)

Ludziki są trudniejsze, w ogóle nie chcą utrzymać się w pionie...

Dziękuję i pozdrawiam:)

Całkiem klimatycznie i ze słusznym przesłaniem. Podoba się :)

Pozdrawiam pogodnie :)

Dziękuję, wszystko to ta jesień.

Również pozdrawiam :)

intrygując te karteczki, czekam na ciąg dalszy :)) cały wiersz intryguje nie tylko treścią ale i układem - pomimo, że jest biały ma melodię wewnętrznych rymów. wracam bo oprócz nostalgii odczuwam w nim głębokie uczucie do jesieni...

ponoć liczy się pierwsze wrażenie, a to prowadziło moją wyobraźnię przez surrealizm ale bardzo delikatny, taki lekki z wykrzywieniem...., wracam bo niedawno rysowałem kopie zegarów Salwadora i Pabla ogród próbując się wczuć w kreskę, kredki to nie farby, wydawało się proste, ale gdy przyszło co do czego to było niczym wypełnianie mandali...

Pozdrawiam :)

Karteczki wiszą :) Wyobrażasz sobie taką lodówkę, jest urocza... wciąż otwarty zielnik.

Tak, bardzo lubię jesień.

Twój komentarz namówił mnie, żebym zajrzała do surrealizmu w słowie: niepohamowana wyobraźnia uwolniona od zasad logiki, pismo automatyczne, sny...  tyle, że oni szukali, wymuszali na sobie takie działania, ja jeśli to robię (bo mi samej trudno siebie ocenić) to robię to  mniej świadomie. Niemniej jednak to skojarzenie dało do myślenia.

Piszesz, że to jak "wypełnianie mandali"... w mojej głowie siedzi od dwóch dni jedna taka biało-różowa, ale nie wiem czy to na pewno madala, czy aby nie jest to obraz z  kalejdoskopu.

Hmm... to może spróbuj farbami?

Dzięki za powrót i podzielenie się myślą :)

Ja już nie pamiętam, kiedy coś narysowałam :) Ładnie.

Warto poćwiczyć rękę :) dziękuję.

Pozdrawiam