Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

troche przemyśleń/ siedem stron


Rekomendowane odpowiedzi

Ze złych rzeczy nie ma zysku

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekonomia opiera się na dobrobycie

 

 

 

 

 

 

 

 

bez meritum nie ma sensu

 

 

 

 

 

 

 

 

Pies i jeleń mogą żyć razem ale nigdy nie będą tym samym

 

 

 

 

 

 

 

 

bez zadośćuczynienia przeprosiny są puste

 

 

 

 

 

 

 

 

krowa podobno głupia…  swój rozum ma

 

 

 

 

 

 

 

 

drzewo nie wzejdzie bez dobrej wody

 

 

 

 

Miernota zawsze lubi błyszczeć

 

 

 

 

 

 

 

 

garnki nie wytrzymają śmierci

 

 

 

 

 

 

 

 

Poezja nie może zapominać o ciele gdyż miałaby brzydką twarz

 

 

 

 

 

 

 

 

Muzyka ma wiele głosów

 

 

 

 

 

 

 

 

Woda święcona nie zmyje złej woli

 

 

 

 

 

 

 

 

lordowie bez sympatyków są bardzo biedni

 

 

 

 

 

 

 

 

w koleżeństwie też jest równowaga

 

 

 

 

problemy lepiej rozwikłać niż zdusić

 

 

 

 

 

 

 

 

Prawda i spokojny rozum są znacznie lepsze niż kłamstwa

 

 

 

 

 

 

 

 

cnota nie budzi sprzecznych myśli

 

 

 

 

 

 

 

 

Głupota jest bardzo błyskotliwa ale mało widzi

 

 

 

 

 

 

 

 

Dobra wola zawsze znajdzie dobry nurt

 

 

 

 

 

 

 

 

trwałość to często nie siła

 

 

 

 

 

 

 

 

wyobraźnia nie może przysłaniać dobrych realiów

 

 

 

 

Róża nie poradzi na to że jest różą . ważne że nie jest diabłem

 

 

 

 

 

 

 

 

ryba rybie nie równa

 

 

 

 

 

 

 

 

kot umie wytrzymać upokorzenie

 

 

 

 

 

 

 

 

gdy coś nas zaskakuje warto się zastanowić

 

 

 

 

 

 

 

 

poczucie kontroli to brak twardej kontroli

 

 

 

 

 

 

 

 

zły pies rany nie zagoi

 

 

 

 

 

 

 

 

Daniel bez równowagi to szkodnik,

 nie wszystko to pliki do ściągnięcia

 

 

Chaos informacyjny nie prowadzi do równowagi

 

 

 

 

 

 

nie każdy kolor to szczęście

 

 

 

 

 

 

Wszelkie zasady wywodzą się z prostych reguł

 

 

 

 

 

 

Piękno nie jest krzykiem mody

 

 

 

 

 

 

uroda to przymiotnik równowagi nie nadmiaru

 

 

 

 

 

 

ponura dorosłość nie jest warta rezygnacji z dzieciństwa

 

 

 

 

 

 

nie dobrze mówić tylko o skrajnościach

 

 

 

 

 

 

 

 

wścibstwo to nie zrozumienie

 

 

 

 

 

 

tani blichtr nie stanie się mądrością

 

 

 

 

 

 

to co wieczne może być tylko dobre , zło to żaden dorobek

 

 

 

 

 

 

natura wszystko wie , potwory żyją krótko

 

 

 

 

 

 

dobrobyt polega także na nie tworzeniu potworów

 

 

 

 

 

 

Człowiek i środowisko tworzą istotę istnienia ludzkości

 

 

 

 

 

 

nie warto zbytnio myśleć o zaświatach gdyż gubi się życie

 

 

 

 

 

 

reguły życia nie są nudne a niezłomne, fajerwerki trwają krótko

 

 

 

 

 

 

 

 

życie to coś innego niż maszyna

 

 

 

 

 

 

piękno idzie w szeregu z prawdą i dobrem

 

 

 

 

 

 

niedokonanie to trudna sztuka

 

 

 

 

 

 

Zło poparte złem i tak jest złem

 

 

 

 

 

 

tulipany to nie irysy

 

 

 

 

 

 

zbyt twarde reguły się kruszą

 

 

 

 

 

 

zło nie ma dobrych przymiotników

 

 

 

 

 

 

zniszczenie nie prowadzi do sukcesu

 

 

 

 

 

 

woda omija kamienie w strumieniu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez bazyl_prost (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przeczytałem pierwsze trzy, niestety, wszystkie z nich są nieprawdziwe i łatwe do podważenia.

Podobnie jest z powiedzeniami typu "kradzione nie tuczy". Myślę, że nie starczyłoby 70 stron na wymienianie "jak bardzo tuczy" i jak uczy tuczenia się - właśnie na kradzionym :). Myślę, że bardziej utrwaliłoby się, zamiast tego dla tych którzy chcą "trzymać linię", powiedzenie - "KRADNIJ -DALEJ, TO NAJLEPSZA DIETA".

Pewnie pisząc to miałeś na myśli bardziej względy moralne niż tzw. "prawdziwe życie". Niestety moralność Bazylu już od dawna (kiedyś powoli) - teraz coraz szybciej zostaje zakopywana "żywcem" i na oczach wszystkich. Najgorsze, że bez reakcji.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pewnie nie powinienem się wtrącać, ale że dość nieładnie i bez sensu zaatakowałeś betę_b - muszę.

Uważam jej wypowiedź za całkiem jasną, bo chodziło zapewne o "błyskotliwość" niejako powiązaną, i często niekiedy łączoną z blichtrem, czego Ty niestety nie zrozumiałeś. Oczywiście też mogę się mylić, też mogę nie rozumieć. przecież. Więc nawet gdyby ktoś próbował pośmiać się z Twoich "sentencji", nie jest to powód do tak bezsensownego ataku na kogoś, kto wpisał się pod Twoim tekstem. I kto od dawna chyba lubi Twoje pisanie, jak dobrze lub mylnie zauważyłem. To niegrzeczne jest po prostu, kolego. I tyle :I

 

 

PS

Aha,przeczytałem jeszcze czwarte i piąte - też bzdura, ale jeśli tak uważasz, to pamiętaj:

"bez zadośćuczynienia przeprosiny są puste"

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Konrad Koper fajnie że ktoś lubi normę i dobre obyczaje

@jan_komułzykant jeśli lubisz zepsucie i chaos, połączony ze złodziejstwem to niestety nic nie poradzę, idź swą drogą, co do tej koleżanki to nie byłem niemiły, wcale nie byłem praktycznie, nie przepadam za mrocznym cynizmem , przeterminowane uczucie, już bardzo nie modne bo powoli toksyczne... zbyt realne

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zbliża się w dziwnej metalowej masce. Z wywierconymi w niej niesymetrycznie wieloma otworami. O różnej wielkości, różnym kształcie. Tam, gdzie powinny być oczy albo uszy, bądź usta… Coś, co jest zdeformowane zwielokrotnionymi mutacjami syndromu Proteusza, czy von Recklinghausena... Żywe, to? Martwe? Ani żywe, ani martwe. Idzie wolno w szpiczastej, nieziemskiej infule, jarzącej się na krawędziach odpryskami gwiazd. Idzie w ornacie do samej ziemi, ciągnąc za sobą szeroką szatę po podłodze usianej miliardami ostrych jak brzytwa opiłków żelaza. Najpewniej chce wydawać się większym. Tylko po, co? Przecież jest już i tak największym wobec swojej ofiary. Jest tego dużo, tych wielobarwnych luminescencji i tych wszystkich mżeń. Jakichś takich niepodobnych do samych siebie w tej całej gmatwaninie barw, wziętych jakby z delirycznej, przepojonej alkoholem maligny. Idzie wolno, albo bardziej skrada się jak mięsożerca. Stąpa po rozsypujących się truchłach, których całe stosy piętrzą się po ciemnych kątach, bądź wypadają z niedomkniętych metalowych szaf…   Lecz oto zatrzymuje się w blasku księżyca. W srebrnej poświacie padającej z ukosa przez wysokie witraże tak jakby fabrycznej hali. Rozkłada szeroko ramiona z obfitymi mankietami, upodabniając się cośkolwiek do krzyża. W rozbrzmiałym nagle wielogłosowym organum, płynącym gdzieś z głębokich trzewi. Rozbłyskują świece. Ktoś je zapala, lecz nie widzę w półmroku, kto. Jedynie jakieś cienie snują się w oddali, aby rozfrunąć się z nagłym krakaniem niczym czarne kruki, co obsiadają pod stropem kratownicę gigantycznej suwnicy. Otaczają mnie pogłosy metalicznych stukań, chrzęstów w tym grobowcu martwych maszyn. Pośród pogiętych blach, zardzewiałych prętów, zdewastowanych frezarek z opuszczonymi głowami… W odorze rozkładu rdzawych smug znaczących ich puste w środku korpusy… Wśród plątaniny niekończących się rur, rozbebeszonych rozdzielni prądu, sterowniczych pulpitów, nieruchomych zegarów…   Tryliony komórek naciekają wszystko w szmerze nieskończonego wzrostu. Pośród zwisających zewsząd cuchnących szmat przedziera się niezwyciężona śmierć. Na aluminiowym stole resztki spalonej skóry. Skierowane w dół oko kobaltowej lampy zdaje się nadal je przewiercać kaskadą rozpędzonych protonów. Mimo że wszystko jest milczące, dawno zaprzepaszczone w czasie i bezczasie… Nie zatrzymało to tryumfalnego pochodu nienasyconej śmierci. Okrytej chitynowym pancerzem. Przecinającej powietrze brunatnymi szczypcami… To się wciąż przemieszcza, ciągnąc za sobą rój czarnych pikseli. W jednostajnym i meczącym, minimalistycznym drone. Na zasadzie długich i powtarzających się dźwięków przypominających burdony. Przemieszcza się jak ćmiący, tępy ból w piskliwym szumie gorączki.   A przechodzi? Nie. Nie przechodzi wcale. Zatrzymało się, jarząc się coraz bardziej na krawędziach. Błyskając rytmicznie. Stąpa w miejscu jak bicie serca. W tym całym obrzydliwym pulsowaniu słyszalnym głęboko w rozpalonych meandrach mózgu, przypominającym uderzenia ciężkiego młota. Szum idzie zewsząd, jak mikrofalowe promieniowanie tła. Na ścianie tkwiący cień mojej czaszki pełga w nerwowych oddechach nocy. W dzwoniącej ciszy nadchodzącego sztormu. Chwytam się desek, prętów, wszystkiego, aby nie stracić świadomości. Nie zemdleć. Sześciany powietrza już furkoczą od nastroszonych piór. Otaczają mnie całe ich roje. Tnąc wszystko stalowymi dziobami, spadają ze świstem en masse. Wbijają się głęboko aż po rdzeń. Przebijają się z trzaskiem poprzez mury, podłogi. Jak te świdry, udary, pneumatyczne młoty… Poprzez krzyki malarycznych drżeń, które nawarstwiają się i błądzą echem jak rezonujące w oknach brzęczące szkło.   Poprzez śmierć.   (Włodzimierz Zastawniak, 2024-04-26)      
    • @andreas Bo poeci to podobno wrażliwi, empatyczni ludzie :) Zdrówka też :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A to jest ciekawe i mądre spostrzeżenie :) Dzięki za refleksję i zatrzymanie się pod wierszem :)   Pozdrawiam    Deo
    • Popada; rano narada - pop.    
    • @poezja.tanczy   Dzięki. Pozdrawiam.   @Jacek_Suchowicz   A ziemia wiosną się odrodziła...   Dzięki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...