Tafofobia

@Czarek Płatak stuporem...

gniecie żywcem pogrzebany...

pozdrawiam

Smutne, w Twoim stylu i jak zawsze świetne i magiczne. Pozdrawiam.

A teraz bierzemy głęboki oddech i się uspokajamy... W s z y s t k o   b ę d z i e    d o b r z e.

Mam nadzieję.

Pozdrawiam serdecznie.

Agato, myślę, że to nie do końca jest wiersz o śmierci. Ja go odebrałem jako wiersz o lęku przed opuszczeniem.

Pozdrawiam

Podobnie. 

Chęć walki, mimo wszystko.

Wydostać się na zewnątrz, to niemalże wyjście z własnej głowy, kiedy miłość więzi człowieka od środka. Czarek, superb wiersz. 

Wątek funeralny :D mam kilka wierszy w temacie. Ciekawe jak pląsamy w podobnych rejestrach.;) Zgrabny i równy, miło mi było, bb

@beta_b ta fobia to fobia czy fo...?

xd

co Ty chciałeś w tym tytule umieścić?

@Czarek Płatak Wiersz jak pocałunek łopaty grabarza. Tak, tak to komplement. 

Czytałam kiedyś, że ludzie pogrzebani żywcem chcą się dodrapać do własnych płuc...  może lepiej poddać się kremacji ?

Zaś to co napisałeś jest koszmarne, ale pięknie koszmarne.

Pozdrawiam:)

Żywcem gniecie stupor pogrzebany 

Odpozdrawiam 

Dziękuję Marek

Zawsze staram się w to wierzyć :)

Dziękuję

Dziękuję za czytanie i chwilę zadumy nad wierszem. 

Pozwolę sobie nie pisać nic na temat interpretacji jego treści. Z zasady zawsze zostawiam tą sprawę czytelnikowi ;) 

Dziękuję. W takiej chwili, kiedy ból jest nie do zniesienia chciałoby się właśnie wydrapać na zewnętrz. Z własnych myśli. 

... chyba tak trzeba na całość spojrzeć. Treść 'po Twojemu', jest smutnawo, ale ciekawie, najmniej

tytuł mi przypadł, ale nie musiał przecież.

Pozdrawiam.

Dziękuję B. 

Lubię ten wątek. W sztuce i kulturze. 

Pozdrowienie 

To fofofobia ;) 

Lubię miksować ze sobą często skrajne nastroje. 

Dziękuję 

A co do sposobu na ostatnie odejście to zgadzam się - lepiej. 

Pozdrawiam :)