Przyjaciel samotność

I znów dopada mnie ta trwoga,
Kiedyś była z nas trwała załoga, 
Lata mijają, a nasze drogi inne,
Kiedyś wspólna zabawa, dziś sprawy rodzinne,

Nie miałem jak moi przyjaciele,
Rodzina rozsypana, samotności było wiele,
Teraz gdy węzeł przyjaźni się rozpadł,
Mój odwieczny przyjaciel mnie dopadł,

Razem teraz często siedzimy, 
On tylko słucha, ja wymyślam rymy,
Razem myślimy co osiągnąć w przyszłości,
Mój przyjaciel cień samotności... 

Samotność, to bardzo smutny przyjaciel.

Pracuj nad formą :), podjąłeś dosyć poważny temat, a rymy masz niepoważne. W większości bardzo proste, gramatyczne.

Pozdrawiam serdecznie :)

Trwoga - załoga

przyszłości - samotności

Popracuj nad rymami, te są akurat rzeczownikowe i gramatyczne.

Najłatwiej rymować tymi samymi częściami mowy.

A to co najłatwiejsze, najprostsze, nie wpisuje się już tak jak kiedyś we współcześniejszą poezję.

Jeszcze w wierszach dla dzieci (bo dzieci lubią takie rymy, łatwo wpadają im w pamięć i szybko się uczą),

w satyrze, może tekstach rapowych piosenek ujdą.

Króciutko powiem, rym powinno się słyszeć, a nie widzieć.

Temat wiersza, bardzo wdzięczny, można go owijać, przewijać, przekładać nieskończenie.

Powodzenia i pozdrawiam :)

Witaj Ozzy9509 czy nie pogniewasz się za parę sugestii?

Znowu dopadła mnie trwoga

dawniej z nas była załoga

czas mija a drogi inne

priorytet - sprawy rodzinne.

Nie miałem - jak przyjaciele

powodów do skargi wiele,

rozeszły się nasze drogi

zawitał On w moje progi.

Przy kawie często siedzimy

On słucha - ja piszę rymy.

Czy już na zawsze w przyszłości

ja - i mój cień samotności?

To tylko sugestia, by wiersz ,,płynął" w miarę, Zrobisz jak zechcesz - to Twój wiersz -  pozdrawiam serdecznie  :)