Selekcja

A może ta chwila nie nadejdzie...

Los człowieka, który w domu rodzinnym doznał krzywd, a i po opuszczeniu gniazda, nie było lepiej. Jednak myśli, a może nawet marzy o powrocie na łono, mimo obaw, że zły los znów zaatakuje.

A może to emigracja i tęsknota za ojczyzną....

Podoba mi się, tak po prostu:)

Pozdrawiam słonecznie:)

Bardzo ładne frazy, cały wiersz szczególny

trzeba wciąż wracać

by nie zapomnieć

jak tu gdzie jesteś

jest dobrze

:)

nie zawsze warto

Dziękuję bardzo za opinię oraz za serducho

                                                                             pozdrawiam. :)

Święte słowa, Janie - pozdrawiam. :)

Dziękuję bardzo za dobre słowo i za serducho

                                                                                     pozdróweczki.  :)

Sens rzeczy. Rzeczywiście zanosi się na selekcję, ale wersy, które zacytowałam jako ostatnie, jakoś mylą trop. Czy na pewno Peel "wypadł z gniazda" ? 

Dość trudny wiersz, choć na pierwszy rzut oka nie. Ale jednak trudny. J. 

Witaj Justyno, napiszę tak: wiersz ten napisałem by pobudzić do myślenia, wszak odniesień do niego od metra - ja podam dwa - są gatunki ptaków, które - zbyt hojnie obdarzone potomstwem, potrafią wyrzucić najsłabsze pisklę z gniazda - przykład drugi - odnoszący się do  wersów

,,zechcę powrócić
do rodzinnego
mojego gniazda..."

Gdy pracowałem w ogrodzie zoologicznym we Wrocławiu jako pielęgniarz zwierząt, miała miejsce taka sytuacja że mały pawian masajski uczepiony pionowych prętów z których składała się klatka, nagle zaczął być ,,odrywany" przez dorosłą samicę pawiana, jego matkę, przedramię małego pawiana zakleszczyło się między metalowymi wspornikami łączącymi pręty klatki w narożniku - w efekcie ramię małego pawiana zostało wyrwane ze stawu - po leczeniu pawianek został odrzucony przez matkę oraz przez stado - do końca życia ,,skazany na banicję" w samotnej klatce...  :(     A na marginesie - może lepiej niektóre aspekty ,,zawoalować" kurtyną milczenia, i dać popracować usłużnej wyobraźni..?  Pozdrawiam Ciebie serdecznie, Justyno. :)

Dla pawianka wielkie serducho. Jak miał na imię?

Nie miał, był ,,świerzaczkiem"  jak i ja - pierwszy mój dzień w pracy - przeżyłem to bardzo.

A pawianów Masajskich mieliśmy 70

Na pewno to było wielkie przeżycie. Nie nadawałabym się do pracy w ZOO.

Dzięki za odpowiedź i zdjęcie. :)

W łódzkim ZOO też były kiedyś pawiany.

Sztuka latanie

jest trudna do opanowania

ale jak się opanuje to się wciąż szybuje.

Pozdrawiam

Wszak napisałam to, co powyżej. Bogdanie. 

Zwierzęta sa bezwzględne, aby chronić geny, przetrwają najsilniejsi - taka zasada. Inaczej świat nasz swiat by nie istniał. Choć oczywiscie domowe zwierzaki sa nieco inaczej traktowane, tzn po ludzku, ale myslę, ze np. bezdomne koty myślą, że zycie takie po prostu jest i umieraja młodo. 

Wiersz kojarzy się z syndromem czarnej owcy.

Jest to trudna rola, wymagająca wiele odwagi i wielkiego ducha.

PozdrawiaM.

Ładne i smutne.

To o prawdziwym domu rodzinnym czy może o emigracji do obcego kraju?

Dom rodzinny każdy opuszcza. Ale kraj - nie każdy. Dla mnie to właśnie jest jak wypadnięcie ze swojego gniazda.

Bardzo smutno. Ale i bardzo lirycznie.  

Selekcja zawsze ma pejoratywny wydźwięk, wiąże się z odrzuceniem, a to z kolei człowiekowi -istocie społecznej- przysparza cierpienia. Nawet gdy sama w sobie mogłaby nie być tak nieprzyjemna, sprawiają to okoliczności, w jakich się odbywa. 

Jedno szczególarskie pytanie mam, mam nadzieję, że mi wybaczysz: czy kropka po tytule pełni tu jakąś wyjątkową funkcję?

Pozdrawiam ciepło, 

D. 

Witam, kropka to przypadek, co do komentarza - zgadzam się w stu procentach, pozdrawiam.  :)

Witam serdecznie - sprawa dotyczy kogoś bliskiego, kto został bardzo skrzywdzony, nie jestem na razie gotowy napisać o tym - jeszcze nie dziś... Pozdrawiam gorąco, Oxyvio i dziękuję za odwiedziny oraz za serducho.