O świcie

Dzisiaj, gdy świt mnie obudził,
spojrzałam na twoje dłonie
i już od razu wiedziałam,
że nasza miłość to ogień.

Miły początek dnia.

Pozdrawiam

A i owszem. Dziękuję:))

@evicca @Pi_ uprzejmie dziękuję:))

Takie szczęście to chyba spala i z popiołu robi się diament, ale to moja wersja.

Na dzień dzisiejszy jestem mam tylko kilka bąbli i parę blizn.

Pozdrawiam

Oczywiście czytałem z przyjemnością, tego chyba nie muszę dodawać

Hahaha:) Kilka bąbli i parę blizn - dobre, ale to raczej każdego dotyczy. Niestety

Dziękuję Andrzeju.

@samm bardzo dziękuję:))

@Silver dziękuję Sylwio:))

Miło,miło, milo, miłość :) 

Dziękuję:)

Czarek to bardzo ładnie określił,

ale dorzucę Ci tutaj coś od siebie.

Mianowicie - wiersz bardzo urokliwy i technicznie zgrabny,

obfity w ciepłe, miłe obrazy, prywatnie mi w jakiś sposób bliskie, 

takie senno-jawne marzenia w podobnym klimacie nachodzą mnie od czasu do czasu o poranku,

akurat w okolicach dnia publikacji Twojego wiersza miałam bardzo zbliżone widziadła :)

Nawet coś o tym prozą bazgrnęłam, ale nie nadaje się do upublicznienia, przynajmniej na razie...

A Twój wiersz jest piękny :)

Pozdrowienia :))))))))))))

Bardzo dziękuję. Pozdrawiam serdecznie:)

Z serdecznymi życzeniami dla WSZYSTKICH:)))