rozbita szklanka

odchodzi – trudno, rozbita szklanka

czy warto skleić, chyba nie warto

ostre okruchy ranią krawędzią

co z tego wyjdzie -lepiej nie będzie

do końca pełna nigdy nie była

czasem w połowie, ale przez chwilę

Tuż przed decyzją, tuż przed przyjęciem nowej postawy.., jeszcze z odrobiną wahania i może lęku, ale już czując nadchodzącą zmianę... Wiersz robi na mnie wrażenie nieskończonego, wyrwanego z całości, ale właśnie dzięki temu podkreśla wymowę treści. Pozdrawiam. :)

Witaj -  fajny wiersz niby o niczym a jednak jest w nim coś co zmusza do refleksji.                      

                                                                                                                                                    Pozd.

Bo to w sumie o niczym. Ktoś odchodzi i ….

i no właśnie... co dalej ?

                                                                 Pozdrawiam

Tego typu historie nigdy się nie kończą. Ktoś odchodzi , ktoś przychodzi , coś pęka, coś się skleja  itd.

A czasami po  latach  dzwoni telefon, ktoś puka do drzwi lub spotykasz ją nocą na plaży  i …

Przeszłość nie umiera nigdy.

Zawsze powraca jeżeli tylko tego chcesz  i jedynie po tych kilku zmarszczkach w kącikach oczu, wiesz że dawno jej nie widziałeś.

                                                                                                                                        Dziękuję i pozdrawiam

Zawsze nie do końca i zawsze trochę nie tak? Do analizy to długi temat ;) jak zwykłe rymowanie. Pozdrawiam ciepło, bb

No i oto chodzi, ale zawsze może zaskoczyć.

                                                                                   pozdrawiam

kleić nie warto rozpamiętywać

chwile zachować - dobre i przyjaźń

wciąż pielęgnować jak dobre słowa

kiedyś wypełni się szklanka nowa

Pozdrawiam

Dzięki Janie.

Jestem analogowy - kocham stare szklanki, nawet te sklejane.

                                                                                                                             pozdrawiam

Ładny, smutny i delikatny (jak szkło) wiersz,

dla mnie ma wydźwięk onirycznej przestrogi

i bolesnej retrospekcji.

Pozdrawiam,

D.

Spoko, tylko żartowałem.

Dziękuję De.

Pani M jest nieprzewidywalna.

                                                                                    pozdrawiam

do końca pełna nigdy nie była

czasem w połowie, pora na finał?

;)