Uratuj lub utop

Składam się

ze słonych kropel wody

szczegółów, tajemnic

na kawałki wycinane z gazet

momenty, chwile

się rozpadam

zniszcz mnie, połam

potem na nowo posklejaj

krzycz i znikaj

razem z trzaskiem drzwi

wróć, złap za rękę

przyciągnij i utul

wrażliwością do snu

zmień mnie

taką zaakceptuj

uratuj

lub utop i bądź

ze mną na dnie

Podmiot liryczny wykazuje się tutaj dużą desperacją, ale dlaczego „na dnie”, a nie po prostu  „ze mną”? 

Wiersz jest częścią desperackiego wyznania. Dużą rolę odgrywa tu gwałtowny temperament. 

Po słowach, w których podmiot liryczny mówi, żeby go uratować, albo utopić, a jak po utopieniu, to chce by ta osoba była z nią, nawet na dnie.

Pozdrawiam serdecznie :)

@Alexandra O. ślicznie dziękuję za serduszko, odsyłam uśmiech :))

Myślałam, że o inne „dno” chodzi, w takim razie jest Ok. :)

Cieszę się i dziękuję za serduszko.

Życzę miłego wieczoru :)

kiedyś chciałam być słowem

zabieranym czasem do nieba

ale teraz rozpadam się na litery

Odebrałam Twój wiersz bardzo osobiście,

Nie potrafiłabym w tej chwili lepiej tego wyrazić niż Ty.

Serdeczności :)

Cieszę się, że wiersz do Ciebie trafił.

Śliczne dziękuję za obecność i jej ślady.

Ślę uśmiech :)

Witaj -   to jest to co lubię -  szczerość aż do dna - udany wiersz.

                                                                                                                           Miłego ci zyczęi

Bardzo mi miło, ślicznie dziękuję.

Również życzę miłego dnia i przesyłam uśmiech :)

@Marcin Krzysica 

Ślicznie dziękuję za czytanie i cieszę się, że wiersz się podoba.

Pozdrawiam i przesyłam uśmiech :)

PS.: zostałam na forum na dłużej. :)

Ładnie kochasz i piszesz. 

Ukłony! 

Albo na całego, albo w ogóle.

Odsyłam ukłony :)