Dzień dobry, Aniołku!

Kto to jest?- Zgadnijcie, bracia moi!

Ten, co zawsze przy nas stoi.

Czy to dzień, czy to noc

Daje nam opieki moc.

Niczego od nas nie potrzebuje

Ale lepiej się z tym czuje

Gdy Miłością na Miłość odpowiadamy...

Czy to wiemy, czy Go znamy?

Całym sobą wciąż się stara

By odeszła wieczna kara.

Celem naszym Pan Bóg przecie

-Jego celem człowiek... wiecie???

Mamy Przyjaciela tego

Więc nie spotka nas nic złego.

Opiekuje się wciąż nami-

Wcale nie jesteśmy sami.

Chociaż Mu dajemy w kość,

On nie powie:,, Idę! Dość!''.

Jest cierpliwy i wytrwały

W swej opiece zawsze stały.

Czeka na ten dzień pełen radości

Gdy razem z każdym z nas stanie u bram

Przedwiecznej Miłości,

By wspólnie z człowiekiem wyśpiewywać hymn wdzięczności.

Pięknie i wspaniałe będzie tam.

Mądry Bóg wiedział co robi, dając Go nam.

Któż to zatem, Czytelnicy?

Czy przechodzień na ulicy?

Brat? Bratanek? Tata? Burek?

(Ten od strzeżenia podwórek)?

Ksiądz? Kolega od gry w piłkę?

Sąsiad?... Nie! Popełniono tu pomyłkę.

Wciąż nie wiecie? Nie żartujcie.

Nie biegnijcie; wolniej. Stójcie!!!

I jak, i co, czekacie już?

Moi mili, jest tuż-tuż!

Taki dobry i serdeczny

Opiekun za życia, Przyjaciel wieczny.

A więc, a więc, kto to taki

Kto tak daje się we znaki?

Odpowiedź jest prostsza niż myślicie.

To Ten, co nam ratuje życie.

Za zgodą Boską wyciąga z rozszalałych mórz

Nasz kochany Ani?ł  Str?ż.

Chwała Panu! W Niebie, na Ziemi i w Aniołach Bożych!

Na drugiego października: spóźnione wszystkiego najlepszego z okazji Imienin! Dziękuję Tobie za wszystko, mój kochany Aniołeczku! Jesteś wspaniałym Przyjacielem. Dziękuję za wszystko, mój cierpliwy Opiekunie i przepraszam za spóźnienie z życzeniami. Nie martw się, postaram się wynagrodzić to Tobie w przyszłym roku, Aniele Boży, Stróżu mój!!! Życzę Tobie dużo radości, uśmiechu, pokoju i szczęścia.

Niech będzie uwielbiony nasz Pan, Jezus Chrystus za to, że każdemu z nas dał takiego serdecznego, Niebiańskiego Przyjaciela!!!

Nie wiem, czy ten numer przejdzie trzeci raz :).

Warsztat kłania się bardzo nisko.

Proszę poczytać chociażby Księdza Twardowskiego. Ta tematyka nie musi wcale tak wyglądać.

Aniele Boży

Aniele Boży Stróżu mój
ty właśnie nie stój przy mnie
jak malowana lala
ale ruszaj w te pędy
niczym zając po zachodzie słońca
skoro wygania nas
dziesięć po dziesiątej
ostatni autobus
jamnik skaczący na smycz
smutek jak akwarium z jedną złotą rybką
hałas
cisza
trumna jak pałacyk
ładne rzeczy gdybyśmy stanęli
jak dwa świstaki
i zapomnieli
że trzeba stąd odejść Anioł
są takie chwile kiedy się odchodzi
od Aniołów Stróżów nawet Cherubinów
od tych co wysoko
od tych co w pobliżu -
do Jezusa człowieka
niziutko na ziemi
Anioł nie zrozumie nie wisiał na krzyżu
i miłość zna za łatwą skoro nie ma ciała

Autor Jan Twardowski

Masakra  :/

Akceptuję wypowiedź Sylwestra.  Ta ostatnia mogłaby się spokojnie obyć bez mało dla mnie zrozumiałego dopisku tak obecnie modnego werbalnego wytrychu o nazwie "masakra" :/

Autor na pewno pisał swój tekst w najszczerszych intencjach :)

Zob. jeszcze: 

Dokładnie tak - trzeba rozumieć co się pisze i jak - tu nie kółko różańcowe.

                                                                                                                                            pozd.Autora i Alicję

Co znaczy "kółko różańcowe"? Czy aby z prowadzącym ów różaniec Poetą Księdzem Twardowskim, który gdyby tym "Twardowskim" nie był, to na pewno gdzieś oraz na jakimś Forum (o ile by dożył i tam się autoprezentował) zostałby za swój "anielski" wiersz zjechany podobnie jak teraz obecny Autor?

Anioły Stróże w poezji temat wręcz koronkowo-skorupkowy; tekst obecny: no napisany spod serca dlatego o wartości piernikowego odpustowego serca. Lecz niekiedy i kicz staje się w pewnym momencie swoistym dziełem sztuki. 

Nie neguję intencji, tylko sposób przekazu.

Do serca trzeba dołożyć choć trochę głowy.

Serce z głową - niezły mariaż :)

Twój kom .odnosi się do mojego - więc odpowiem  - jak możesz porównywać powyższy tekst

 z wierszami  Kś. Twardowskiego - i zdania nie zmienię to nie miejsce ani czas

by o tym polemizować -  i nie zrozum mnie źle  -  taki już jestem.

Mi osobiście tekst nie leży - i mam prawo się wypowiedzieć  - to nie boli...                                                                                                                                                      pozd.

No to może powtórzę pewną anegdotę. Nie dotyczy ona przekonań, bo te szanuję, dotyczy szczerych intencji Franka zalecającego się do Józi

Tato, tato, podrywałem dzisiaj Frankę!

- Jak, co robiłeś?

- A gnojem w nią rzucałem.

Nie zabrakło głowy?

Pozdrawiam Autora i komentatorów bardzo serdecznie, i niezłośliwie, miłej niedzieli :)

To jest mój ostatni odkomentarz: gdyby Ksiądz Twardowski był li tylko skrobiącym w kajeciku pobożne wierszyki domorosłym - a tak mógłby Go scharakteryzować jakiś złośliwy krytyk(ant) - księdzem-wierszokletą, to zapewniam, iż spotkałaby może nie identyczna, a podobna reakcja.

Został odkryty w 1975 roku przez "Tygodnik Powszechny", w swoim czasie zajęli się nim znawcy, zaczął być kultowy i tak się potoczyło...

W związku z niniejszym, gdyby więc podobne jak powyższe wierszydełko zostałoby zasygnowane nazwiskiem Księdza Twardowskiego, o jakież by się odezwały pienia oraz peany typu, że tak wielki Poeta nie zawahał się sięgnąć do

źródeł poezji odpustowej ;)

Doskonale znam realia krytyki literackiej oraz trendy. Zresztą przez całe swoje zawodowe życie ;-)

''Brat? Bratanek? Tata? Burek?''

A pewnie ,że ciekawe, bo Burek też czyta poezję.

;)))))))))))))))))))