Oxyvia Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 tyle przeszedłeś – mówi stary Cygan tyle przeszedłeś i tyle przeszło przez ciebie albo tuż obok i tak szybko to idzie jeszcze przedwczoraj dreptało się za matką a cały ten kwiecisty świat okazał się jej spódnicą której później już nigdzie nie było za szybko a głupie serce i tak goni do przodu: spieszmy się kochać drogę! byle szybciej byle dalej byle od wiosny do wiosny i znów na szlaki w nieznane, ech! a później zaczynasz wracać do najbarwniejszych, kwiecistych miejsc prowadzić dzieci i wnuki snuć im swoją drogę siebie na tamtych ścieżkach coraz częściej wracasz a w nieznane i na manowce łazisz coraz rzadziej aż kiedyś zaczynasz rozumieć że się żegnasz bo nigdy nie wiesz wędrując do kwiecistych miejsc czy to kolejne powitanie czy to pożegnanie kolejne, lecz ostateczne Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. 2 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Marek_Bazyli Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgoda. Ale dlaczego jest to opowieść cygana? Na moje oko jest zbyt grzeczna jak na prawdziwego cygana-koczownika. Nie poczułem tego wiatru we włosach, wiatru który zagłusza racjonalne myślenie osobnika osiadłego. Ładnie to napisałaś, ale chyba jednak z perspektywy "osobnika osiadłego" :) To tak o tytule, bo wiesz mi się spodobał. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Waldemar_Talar_Talar Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 (edytowane) Witam - a mi ten cygan nie przeszkadza - zgrabny i jak prawdziwy życiorys...a z tym żegnaniem święte słowa. Jak to mówią życie jak życie chciał nie chciał musi się podobać - szybko przemija. Uśmiechu życzę. Edytowane 1 Czerwca 2017 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 1 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Ale ja nie jestem osobnikiem osiadłym. :) Dziękuję za podobaśkę, miło mi. :) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 1 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Dziękuję, Waldemar. :) Bo to JEST prawdziwy życiorys - życiorys każdego włóczykija i obieżyświata. Podoba mi się Twoja konkluzja: życie chciał nie chciał musi się podobać - szybko przemija. O to właśnie mi chodziło w poincie. Niestety nie każdy to czuje. Ja także życzę Ci uśmiechu na co dzień. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
anna_rebajn Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Oxy - przepiękna refleksja : aż kiedyś zaczynasz rozumieć, że się żegnasz. Właściwie dla mnie to zdanie kończy wiersz. Bardzo dobrze oddaje ludzkie losy i to, że starość jest zaskoczeniem. Najbardziej zdziwieni, że to już, jesteśmy my sami :). a.r. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 1 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Dokładnie tak. Dziękuję za świetną interpretację i za pochwałę wiersza. Chwali go dobra Poetka, więc mam się z czego cieszyć! :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
anna_rebajn Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Żadna ze mnie poetka :). Po prostu miło pozaglądać w stare kąty i zobaczyć, że nie wszystko się jeszcze wypaliło, a tu i ówdzie całkiem ładnie się żarzy ;))) wena. a.r. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
samm Opublikowano 2 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 2 Czerwca 2017 Kończąca się opowieść, niestety; ale zgrabnie opisana. I aż żal, że taka krótka, dosłownie jak życie. Wtedy przychodzi refleksja: czy lepsze stabilne i poukładane, czy niczym nie okiełznane, na wzór cygańskiego właśnie lub dzikich koni na prerii(?). Teraz to i tych koni także żal... Oxy - na duży plus :) s 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 2 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 2 Czerwca 2017 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Poetka, Poetka, nie bądź taka skromna! I mam nadzieję, że i u Ciebie ciągle się żarzy? (Jeszcze nie zrobiłam przeglądu Forum po powrocie w stare kąty). :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 2 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 2 Czerwca 2017 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Samm, bardzo Ci dziękuję za ten piękny wpis. Osobiście zawsze skłaniałam się ku tej drugiej opcji - ku życiu niepoukładanemu, pełnemu przygód i niespodziewanych historii, "cygańskiemu". Ale od pewnego czasu widzę też wartości w życiu uporządkowanym, ustabilizowanym, gdzie najważniejsze rzeczy są realizowane zgodnie z planem. Chyba zaczynam dorastać?... ;) A poważnie: wydaje mi się, że oba style mają swoje wartości i po prostu trzeba wiedzieć, gdzie i kiedy stosować styl pierwszy, a gdzie potrzebny styl drugi. :))) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Jacek_Suchowicz Opublikowano 2 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 2 Czerwca 2017 stale się zegnasz i stale witasz gdyż z każdym dniem dostrzegasz więcej myśl dawniej piękna a dzisiaj licha wciąż dojrzewają nowe sentencje oczy wciąż patrzą a widzą więcej jeszcze Kohelet wersami mami chciałabyś pragnąć kochać goręcej lecz "wszystko marność nad marnościami" pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 2 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 2 Czerwca 2017 (edytowane) @Jacek_Suchowicz, dziękuję za liryczny komentarz. Ale dlaczego taki pesymistyczny? Wszystko jest ulotne, to prawda, ale nie uważam, żeby było "marnością nad marnościami". Wprost przeciwnie - właśnie ta ulotność powoduje, że życie ma taką wielką wartość - bo jest niepowtarzalne, piękne i szybko przemija. Gdyby było wieczne i niezmienne - dopiero wtedy byłoby marne, nudne i nie przedstawiałoby dla nikogo żadnej wartości. Pozdrawiam. :) Edytowane 2 Czerwca 2017 przez Oxyvia_J. (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Pomoc Wiosenna Opublikowano 5 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 5 Czerwca 2017 Piękny wiersz, jakby tęsknotą malowany. I właśnie dlatego, przez tę wielobarwność słów, motyw cygański z jego wyrazistymi wzorami i barwami wydaje mi się być jak najbardziej na miejscu. Wreszcie droga, która jest dla Cygana jego domem. Pozdrawiam, PW 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Oxyvia Opublikowano 7 Czerwca 2017 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 7 Czerwca 2017 @Pomoc Wiosenna, dziękuję za ten piękny komentarz. Motyw cygański jest tu symbolem, podobnie jak droga, jak też kolory (przyrody, uczuć, życia i jego etapów...). Każdy z nas jest chyba bohaterem tego wiersza, tak mi się przynajmniej wydaje. Ale Cyganie są bardziej kolorowi i bardziej wędrowni niż inni ludzie. :) Pozdrawiam. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się