nie zdążyłem

kiedy przyszła to jej wtedy nie poznałem
tarczą śmiechu kwitowałem każde słowo
znać się bałem uciekałem nie wiedziałem
że to boli i raniłem wciąż na nowo

wyrzucona przed drzwi domu powracała
bałamutna jak zły pieniądz złotym lśnieniem
to prosiła to groziła czarowała
powtarzała życie skąpym okamgnieniem

późna jesień jak ja zimna posiwiała
zła tęsknica wystrzeliła niby raca
rozpaczałem list wysłałem odpisała
raz wzgardzona odrzucona już nie wracam

czarne myśli w burym życiu z trudem niosę
zrozumiałem czym najbardziej zawiniłem
przehulałem postradałem wiele wiosen
nadal nie wiem co oznacza twoje imię

troche to solipsystyczniepogmatwane jak skręcanie sobie karku albo zawracanie głowy

może być Michaś

Tak jak sam PL (czasami).
Serdeczności - Iza

Izo , tak mnie zasmuciłaś , chyba bardziej nie da się...

O pięknie , jak można żalu , takiego znienawidzenia tej ...nie czułam w żadnym z wierszy przeze mnie czytanych!Napiszę na PW, !

Serdecznie!
Hania

Izo, przepiękny wiersz o zmarnotrawieniu miłości (tak go odbieram). Strasznie mi się podoba.
Ilu ludzi zbyt późno dojrzewa do kochania! Niestety coraz więcej. Nikomu tego nie życzę.

Jesteś widać bardzo wrażliwą osobą, ale nie można wszystkiego tak brać sobie do serca. Dziękuję za obecność i słowa,
uściski
- Iza

Joasiu, ja również! Wielu z nas sądzę, miało jeśli nie osobiście, to
z obserwacji lub zasłyszenia do czynienia z podobnymi przypadkami.
Tylko czasem ich powody są różne, choć równie smutne wyniki
i życie. Bywa, że odkłada się uczucie na bliżej nieokreslone "później". Niestety, wiemy to co jest, co się zdarzyło; nie wiemy co by było - gdyby.
Dziękuję, życzę spokojnych, radosnych Świąt!
Z uściskami
- Iza

Babo Izbo, Krzyś ma rację, wspaniały wiersz. Komentuję go już drugi raz (pierwszy zapewne był w warsztacie) i wciąż mam przyjemność z poznawania go na nowo. Warto do niego wracać. Choćby i ku przestrodze. Pozdrawiam, A.

Babo Izbo, Krzyś ma rację, wspaniały wiersz. Komentuję go już drugi raz (pierwszy zapewne był w warsztacie) i wciąż mam przyjemność z poznawania go na nowo. Warto do niego wracać. Choćby i ku przestrodze. Pozdrawiam, A.
To co piszesz, to miód na moje samopoczucie!
Czasem tak się robi żal, nawet nie wiadomo dobrze - czego.
Chyba jednak upływu czasu, którego niestety ciągle brak.
Dzięki za ponowne czytanie i miłe słowa.
Serdeczności
- baba Iza

Joasiu, ja również! Wielu z nas sądzę, miało jeśli nie osobiście, to
z obserwacji lub zasłyszenia do czynienia z podobnymi przypadkami.
Tylko czasem ich powody są różne, choć równie smutne wyniki
i życie. Bywa, że odkłada się uczucie na bliżej nieokreslone "później". Niestety, wiemy to co jest, co się zdarzyło; nie wiemy co by było - gdyby.
Dziękuję, życzę spokojnych, radosnych Świąt!
Z uściskami
- Iza
I ja też życzę Ci ciepłych, rodzinnych Świąt!
Całuję!

Moje imię znaczy "Bóg z nami". A więc nie musisz się niczego bać, gdy jestem obok nic Ci nie grozi..hihihhii:)
A tak nas serio, nie wiedziałem że rymujesz i to fajnie rymujesz, z niecierpliwością czekam na następne:)
pozdrawiam, wesołych:)

ależ zachwycająco o miłości :)) o miłości niezauważonej z własnej winy nie z własnej, o miłości przegapionej, o miłości niedocenionej. pięknie. czasami trzeba długo czekać, żeby docenić, zauważyć (jej siłę), nie przegapić. czasami jest za późno z własnej winy lub, bo los tak chce. parszywy. :*
serdeczności, Izo i radości świątecznej.
ściskam gorąco.

smutny wiersz, ale, moim zdaniem, technicznie bardzo dobrze napisany. aż zazdroszczę :)
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

Babo! uznanie za warsztatową sprawność, równiutko, rytmicznie, jedynie rymy w większości zbyt "dokładne", ale każdy czytacz, to inna wrażliwość, więc nie miej proszę za złe.
treść konsekwentnie poprowadzona w nostalgicznym, rozżalonym tonie. pięknie potraktowałaś temat!
po lekturze, zostaje we mnie refleksja, że do miłości trzeba dojrzeć. to wymagający "stan" i niesie z sobą oczekiwania odpowiedzialności za dwoje, żeby nie "powtarzać życia" na darmo, wciąż za późno, wciąż z gorzką konstatacją poniewczasie. aż przyjdzie kolejna wiosna i nagle zauważa się, że nazwać ją, nie jest wcale trudno... oswoić imię, uszanować każdą biel i czerwień, pogodę i jej "brak"... tylko trzeba dojrzeć do rozgraniczeń - zostawić kwiaty w ogrodzie, nie kruszyć dla chwilowej fascynacji.

ładny Twój wiersz, zamyślił mnie i odciągnął od pieczenia pierników ;)
pozdrawiam serdecznie! wszystkiego dobrego na święta.

Kinga.
in-h.

Moim zdaniem, nie należy wyręczać się, ani zasłaniać kimkolwiek. Najpierw trzeba się troszkę postarać, popracować, zmęczyć czasem.
Ta "ONA" - kocha wytrwałych i pracowitych, podobno niejedno ma imię i lubi grać w chowanego.
Dziękuję za czytanie i "fajnie", nie jestem pewna, czy następny bedzie rymowany, to znaczy co przyniesie chwila.
Wzajemnie, spokojnych, radosnych
- baba

Nic dodać, nic ująć!
Magdusiu, dziękuję; zdrowia i czułej miłości nigdy nie za wiele!
Spełnienia życzę w te Święta i nie tylko!
Cmoki - Iza

Jesteś bardzo skromny, ja również Tobie, najżyczliwiej zazdroszczę
z tego samego powodu! Miło, że byłeś! ;)))
najlepsze życzenia z okazji Świąt
- z uśmiechem baba

Co do oceny rymów, to zgadzam się w zupełności: niektóre są niezbyt i za bardzo...
Dziękuję za obecność u mnie i jak zwykle, piękne dopełnienie treści
wiersza.
Mam nadzieję, że pierniki się nie obrażą, gdyby jednak
wyszedł zakalec, to proszę troszeczke dla mnie, bo bardzo lubię
jak ciasto "klapnie"!
Zdrowych, radosnych, rodzinnych Świąt
- Iza

Śliczny wiersz, płynny rytmiczny, tak to bywa że jak ją się zlekceważy albo przegapi to już nie wraca:)

tak bezmyślnie jak lekkoduch postąpiłeś
może jeszcze nie wiedziałeś co to było
tak po prostu zmarnowałeś przegapiłeś
dziś tak rani bo wspomnienie powróciło

Zdrowych, radosnych i pogodnych Świąt:)