2011: [powrót tytanów] Jak zrozumieć kobietę

Drobne uwagi:
1)” W końcu lubię ciepło, no ale bez przesady” – Nie rozumiem tego zdania. O jakie ciepło chodzi? Te z piekła?
2) „Musiałem niechący nadepnąć mu na odcisk czy coś” – niechcący.
3)” …szarpiąc ją na cztery strony świata.” – Napisałbym „nią” nie „ją”, ale oczywiście możliwe, że jestem w błędzie. Najlepiej aby wypowiedział się w tej sprawie ktoś jeszcze.
4)” Stojący za nami kolejkowicze złapali go w ostatniej chwili.” – Przecież święty Piotr i bohater stali naprzeciwko siebie, więc to raczej kolejkowicze stojący za bohaterem wyskoczyli zza jego pleców i przytrzymali świętego.
5) „Czerwona tarz nieprzyjemnie” – twarz
6)” Zawył, jednak nasi rozjemcy wciąż trzymali go mocno. Któryś z nich przyniósł mu nawet telefon.” – Do przyniesienia telefonu wytypuj kogoś innego, nie można wciąż trzymać kogoś mocno i jednocześnie pójść po telefon.
7) „…żę ja jestem jakiś święty Mikołaj …” – że
8)” Święty Piotr westchnął ciężko – a wtórowali mu wszyscy wciąż czekający na swoją kolejkę” – Nie wiadomo w jaki sposób mu wtórowali, opisz to – bo ja w ogóle tego nie widzę.
9) „- Tak w ogóle – święty Piotr nie dał mi dojść do głosu – to napisałem do Kryszny. Kazał go zamienić w mrówkę.
- Ej ej ej, ty, słuchaj, weź mu lepiej powiedz, żeby przestał w końcu wbijać na mój kwadrat, ok?” – tego fragmentu nie rozumiem. Kiedy bohater napisał do Kriszny? Blagował Jezusowi? O co chodzi? Kto i komu ma powiedzieć, żeby przestał wbijać na kwadrat? Piotr ma to powiedzieć Krisznie?
10) „Jezus zmęłł” – zmełł
11)” - A chcesz dodatkowe tysiąc lat za sprzeciwanie się mojej woli?” – sprzeciwianie
12)” Wyjał z kieszeni marynarki papierosa” – wyjął
13)” szykował właśnie wiadro święceonej wody” – święconej
14)” Wyli obaj, święty Piotr trzymał się buirka, Jezus walił pięścią w blat, drugą ręką ocierając łazwiące” – biurka, łzawiące. A swoją drogą, też się nieźle uśmiałem w tym miejscu :-)

Pozdrawiam serdecznie

No to, żeśmy mu obaj dowalili niezłe korekty. To zdanie z "wbijaniem na kwadrat" powiedzmy, że za trzecim razem załapałem więc nie czepiałem się już, pozostałe "nielogiczności" jakoś mi umknęły :)

Świetnie skrojone, zdaje się, że na miarę. Ostatnio
moje "czytelnicze wypady" ograniczają się do naukowych
książek z zakresu historii sztuki i XIX wieku, więc tym bardziej
kawałek dobrej prozy smakuje. póki co, czekam na część nr 2,
"jak zrozumieć faceta?". oj tak, mam problem.

pozdrawiam :)

Marcin, to się nadaje na świetny skecz kabaretowy :) Koń Polski lepiej by tego nie wymyslił! Dystrykty - świetna koncepcja, nawet dla poganina znalazłoby się tam miejsce :) Wesoło mi po Twym tekscie, więc słowa uznania przesyłam.

P.S. - Coś dziwnego dzieję mi się z pocztą na tym forum, odpowiem Ci więc w komencie na Twą wiadomość. A napisałem, że jeśli "Ania z Betonowego Wzgórza" się nada, to się zgadzam. Od roku nic nie wymyśliłem i gdyby nie Hombre, to i tego tekstu by nie było. Nic więc innego nie mam.

Ech, Gałko, uważam, ze piszesz marne wiersze, ale zajebistą prozę. No kurna, mam nadzieję, że wielbłąd mi pod szafą wyrośnie, zanim ja się na Twoich tekstach prozowatych zawiodę.
Świetny. Idealnie ważysz zabawy słowne, myśl, energię, no co ja mam Ci rzec? Chyba tylko, ze brakuje mi na półce Twojej ksiazki :]
W tym momencie wyplułam napitek, com go w ustach trzymała, na klawiaturę wprost! :D
"Święty spurpurowiał. Musiałem niechący nadepnąć mu na odcisk czy coś.
- Ugryzłeś własnego ojca! I spaliłeś dywan! Czcij ojca swego i matkę swoją!"

Jesteś dla mnie jedną z pereł prozy w onym wirtualnym świecie i mam nadzieję w świecie papieru jak najszybciej. Ha! Ależ się ucieszyłam dziś z tego tekstu!
:]

aha, drobiazgów i naposwojów nie wytykam, bo jesli coś mnie pociąga, porywa, nie odczuwam potrzeby gmerania w tym paluchami

Jak dla mnie to jesteś cholernie uzdolniony. Nie zmarnuj tego daru :)