karolina pękala Opublikowano 4 Maja 2010 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Maja 2010 Smutny dzień obudził mnie Wokół mnie ciemnosć Wrony skrzeczą Przepowiadają przyszłość To, Co w niej ukryte To niepewność każdej godziny Swobodna nostalgia, która nie pozwala przestać myśleć Otacza każdy dzień Przeplata go ciemnym długim warkoczem Który wije się jak wąż i wzbudza pożądanie A zarazem grzech każdej nieprzespanej nocy... Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
ZnudzonaSłońcem Opublikowano 4 Maja 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Maja 2010 "Swobodna nostalgia, która nie pozwala przestać myśleć Otacza każdy dzień Przeplata go ciemnym długim warkoczem Który wije się jak wąż i wzbudza pożądanie?" Wąż wzbudza pożądanie czy nostalgia? W ogóle kiepski, banalny, wiersz. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
miss croup Opublikowano 4 Maja 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Maja 2010 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. no nie jest dobrze jak wąz wzbudza pożądanie;) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Pielgrzym Ostatni Opublikowano 4 Maja 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Maja 2010 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Nie, to chyba ten warkocz wzbudza pożądanie. Albo dzień. Przepleciony warkoczem. Ale wzbudza nie tylko pożądanie - wzbudza jeszcze grzech! Warkocz, Wąż, pożądanie, grzech - wszystko jasne, ale to już było i po co tyle słów? Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się