Historia bez morału

[Artur_Bielawa]

Niczym pijany krążę i krążę
dostrzegam gwiazdy tak sądzę
dzień jest zbyt błogi, a noc za długa
pierwsza gwiazda już do mnie mruga

Raz skręcam w prawo, a raz na lewo
leniwie patrzę wysoko w niebo
i zrywam chmury jak z drzew owoce
nic nie poradzę na samotne noce

Droga się dłuży, a mrok w oczach snuję
wiem na pewno, że potrzebuję
Ciebie i czegoś dla ciała i duszy
może poezji która mury kruszy

Byłem już ogniem z warkocza komet
i nieważkością w snach obcych kobiet
dzisiaj zupełnie bosy u swego celu
widziałem świat tak w oczach wielu

Czasem namiętność się miesza z miłością
a więzienie myli z wolnością
zmęczenie stan ów potęguje
jednak wciąż myślę i jeszcze czuję

Czas jest za drogi, a życie za krótkie
od dawna znam się ze swoim smutkiem
nadzieja w sercu tli się pomału
z krótką historią bez morału

[Waldemar Talar]

Witaj Arturze - wiersz raczej mniej - więcej za balladą .
Ale to tylko moje zdanie -
A tak naprawdę to trudno mi się odnieść do tego opisu.
Może jestem zbyt zmęczony kończącym się dniem i dlatego .
Postaram się tu jeszcze zajrzeć - i odnieść się bardziej rzeczowo .
pozd.