Wyspy

[Phileas Fogg]

Płynąc na Wyspy Szczęśliwości do Twojego portu
natknąłem sie na niebezpieczeństw wiele,
złudne nadzieje kusiły złotem pieniądza,
sztuczni poddani chcieli mnie obrać swoim sztucznym królem,
mogłem głosić jedyną prawdę, jedynie słuszną prawdę,
mogłem pisać jedynie piękne poematy, ale po cóż to?
dawano mi ambrozję z Olimpu szczytów,
bym stał się nieśmiertelny, ale to strasznie nudne,
syreny zatracenia oferowały mi nieustanne przyjemności
lecz kocham wolność,
wreszcie dotarłem
jestem u Twych bram,
pozwól mi rzucić się w Twą studnię zatracenia
i obudzę się na nowo u Twego boku,
w Naszym niebiańskim świecie...

[Przemysł Ś-wiersz-cz]

Odyseja miłości... ciekawy jest czwarty wers o sztucznych poddanych, no i w sumie końcówka niezła. Ale tak poza tym chyba brakuje czegoś więcej.

Pozdrawiam