Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rozsądek staje się jak cień
istnienia
każdy poranek jak ciepłe mleko w pustej szklance
nic nie widać, nic nie słychać
każdy oddech
przemyślenia
dziś spoglądasz w okno
wypełnione
słońcem
promień za promieniem
znika jak szum wiatru
gdzieś na szczycie
gdy nastaje noc
granatu
myśli łączą się
jak dźwięki
szmery...
szepty
i krzyk oskarżenia
że świat nie wygląda
jak na zdjęciach
i obrazach
deszcz już nie nasyca naszych płaszczy
a żar lata nie wyciska
potów ze skór naszych
co się stało z realnością naszych słów
i marzeń?
czy to kłamstwa i oszczerstwa?
czy to sztuczna ,plastikowa
miłość?
uprzejmości i ściskane dłonie
objęcia i spojrzenia
dyskretne...
uwięzione emocje i pragnienia
w gąszczu strachu i zwątpienia
w wirytualności namiętności
w przyjaźni pikseli
w radości i westchnieniach
on line ...
gdzie tu My!!?
ludzie , człowiek , z krwi i kości
istota ?
stworzona na wzór Wszechmogącego...
blaszanego robota....

Opublikowano

Bardzo trafne spostrzeżenia(podobne do moich) - szkoda, że rzeczywistość jest czasem tak przygnębiająca...
Ale cieszę się, iż są jeszcze tacy ludzie jak Ty, którzy dostrzegają to co jest nie tak z tym światem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia Nieźle się ubawiłam, czytając. Często tak jest, że im bardziej się chce coś napisać, tym gorzej idzie.  Podobnie jak z zasypianiem - najtrudniej zasnąć, gdy człowiek sobie powtarza w głowie "muszę spać, muszę spać ,muszę spać!". A i to prawda, że często najfajniejsze pomysły wpadają do głowy już po położeniu się do łóżka, gdy umysł się relaksuje i wreszcie czuje się swobodny, wolny, bez parcia na szkło. Wtedy dopiero jest ambaras, bo wstać się nie chce, a wiadomo, że rano już nic z tego się nie będzie pamiętać... Czasem też rewelacyjne rzeczy przychodzą do głowy we śnie - całe strofy, obrazy, nastroje - a po przebudzeniu - lipa. To, co uda się nam stworzyć i przenieść na papier (czy na ekran kompka) jest jakimś ułamkiem naszego potencjału, szklanką wody zaczerpniętą z oceanu.    
    • @Migrena nie kojarzę tej sytuacji:)
    • @huzarc Dla mnie jest to podróż do początków historii ludzkości, która zaczęła się od łupania kamieni. Wydaje mi się, że ten wiersz podejmuje próbę opisania tego, co działo się w umyśle pierwszego hominida, który zaczął drapać się w głowę, wpatrzony w kamienie leżące na ziemi. A ślady tej pierwszej myśli każdy człowiek nosi w sobie do dzisiaj.
    • @lena2_ Aplauz świata i szept duszy to dwie skrajności. Między nimi jest ogromna przestrzeń. Ogólnie to chyba chodzi o zachowanie równowagi wewnętrznej, wtedy człowiek nie miota się od ściany do ściany. W amoku właśnie staje się głuchy i ślepy - na siebie, jak piszesz, ale też na innych. Generalnie - na świat.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - dużo prawdy w twym komentarzu - dziękuje -                                                                                                  Pzdr. Witaj - dziękuje za czytanie i komentarz -                                                                              Pzdr. @Berenika97 - @huzarc - dziękuje serdecznie - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...