Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mów do mnie jeszcze zadumaniem
ciszy bezgłosem do mnie mów
rozszeptaj w ciągłym przekonaniu
że Ci uwierzę zaufam znów

rozśpiewaj głosem martwe struny
co im muzyka nie chce grać
podszeptem uderz dźwiękoczułym
w najdalszy punkt najtwardszy głaz

rozsmakuj me wyczekiwanie
obiecaj dużo mało daj
zanim się rozkołyszesz majem
rozpieść i rozmarz w kłamstwa graj

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiesz, czemu nie umiem nic zaproponować? bo słyszałam, jak czytasz, właśnie rymowane wiersze najlepiej, tembr głosu uwodzi, no i tyle z warsztatu,
a chęci miałam, naprawdę

;)
ooo...nie wiedziałam ze mnie słyszałas:) aaaa juz wiem o kogo chodzi:):)pozdrówki zatem serdeczne Izo:):):)nota średniówke trzeba zmienic...nie zauwazyłam..dobranoc:)
Opublikowano

Diabli tam jedno miejsce średniówki! Nie musi być co do grosza!Wiersz jest piękny w wyrazie uczuć i pragnień! Jedno miejsce nieregularności nie stanowi błędu! Jedynie"zaufam" wystaje z rytmu! Proponuję "ufam". Poza tym- perfekt! Pozdrawiam. Para.

Opublikowano

Ten wiersz zdecydowanie coś w sobie ma. Nie miałabym serca zarzucać mu cokolwiek, kiedy w tak doskonały sposób wywołał delikatny uśmiech na mej twarzy w niedługim czasie po przebudzeniu.
Podobają mi się użyte wyrażenia; stwarzają one ładny nastrój. I ta ostania strofa - w imię miłości łatwiej jest się rozczarować, a nawet przyjąć kłamstwa.
Podoba mi się.

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...