Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dwunasty listopad trzydzieści pięć lat temu

Sebastian_Pietrzak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sebastian_Pietrzak

Sebastian_Pietrzak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

I
cienie bolą uciskają
w starym schorowanym pokoju
siedmioletnia Felicja ma jeszcze coś do zrobienia

podaj chusteczkę lub zdarty materiał
niech uniesie jej oczy w nieznane
musisz odejść zanim się zarazisz

widzę śniących ludzi za szklaną ścianą
nie chcę wcale tego mówić
lecz czy obudzą się zanim
przyjdzie burzyć dzień

II
więc jak już zbudowałeś te schody
pozwól mi się wspiąć na szczyt odwagi
położyłeś kiedyś dłonie
unikając każdego słowa
nie znałam swojej roli ani jej końca

III
powtarzając połowiczne sentencje
obawiam się że już nikogo nie ma w powietrzu
nikt już nie przesiewa mojego oddechu
jest jeszcze kilka fotografii na parapecie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Historia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2Bardzo dziękuję! Wiem, że lubisz i znasz historię. Twoja twórczość o tym świadczy. Jeżeli chodzi o powiązania, przyczyny - jest to temat rzeka, bo w przeszłośc nie jest czarno-biała. Ja nie pisałam o historii, ale o ludziach, którzy tak ją traktują. Pozdrawiam. 
    • Dagna
      Dagma w różowych galotach

      Przez Dagna · Opublikowano

      To pisanie płaskie, chorobliwie schematyczne, bez pogłębionego rysu psychologicznego PL- ki, jałowe jako wysyp nadpobudliwych skojarzeń z nadmiarem jaków , którymi możnaby obdzielić zoo. Nienawidzisz bohaterki ? Odczłowieczająca pogarda, to stara zagrywka bolszewików  i wiele mówi o wartościach samego autora,  współczuję , bo stukasz w dno z upartym , równomiernie nudnym natężeniem, które nie przekłada się na lepszą sztukę bo ile można bić w bębenek na tę samą nutę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , ha, ha? Własną wrażliwość zabija się tylko raz, masz już to za sobą i podpieranie się ideami i cytatami jest zwykłym wycieraniem sobie ust, a Twoja przegrzana bańka nie uczyni Cię mistrzem.    Zakiwałeś się wierszykowo. I możesz się wypruwać z ordynarnymi odzywkami, mnie już - znudziłeś;)))), a to w sztuce niewybaczalne.    
    • piąteprzezdziesiąte
      Sny Iwanowicza

      Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano

      Ten tekst wymaga nakładu pracy, bo jest strasznie nierówno i źle się czyta. @Szejker Byłoby dobrze, gdyby każdy wers miał tyle samo sylab np 10 i byłaby również mile widziana średniówka, czyli równy podział w każdym wersie np 5+5, 4+6, 6+4 itp   Pozdrawiam.
    • Dagna
      Polichromia

      Przez Dagna · Opublikowano

      @SuzanaD to takie „pisanie wrażliwością”, ładne, subtelne, przekonuje pomimo powtórzeń (jakby, jakby,jakby), a i wniosek jest dość banalny, bo oczywiście należą do tej samej historii - ( historii opisywanego budynku), może lepsze słowo „ epoka”, „ czasy”?   pozdr.
    • Alicja_Wysocka
      Historia

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97 Bereniko, Twój wiersz pokazuje historię jako istotę kruchą i jednocześnie potężną - wszyscy ją wykorzystują, a ona wciąż trwa. Bardzo mocne zestawienia, które działają jak lustro, bo od razu człowiek zaczyna myśleć o własnym stosunku do przeszłości. Dziękuję za ten ważny tekst.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...