Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ostatni port

Emilian Czarny
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Emilian Czarny

Emilian Czarny

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Okręt już przy kei
zaciągnięte cumy
wiatr przysiadł na rei
wspominanie dumy

Szanty zapomniane
wśród masztów nagości
karty wyświechtane
w kąt rzucone kości

Żagle - płowe ptaki
żałobne chorągwie
zamarłe wiatraki
umieranie godne

Kilwater spieniony
morza nie podzieli
bandera spuszczona
przylądek nadziei

Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano

A ja specjalnie zajrzałem do Zetki, żeby sprawdzić jak sobie radzą Twoje wiersze :-). I widzę, że radzą sobie lepiej niż ten pierwszy. Pomimo że poza mną niewielu czytelników przekonały do Twojego pisania. Jest to dla mnie o tyle interesujące, że zdarza mi się spotykać gorsze utwory, które nie natrafiają na tak zdecydowaną krytykę.
W związku z tym, zastanawiam się, czy, zawarta między wierszami komentarza BARBARY sugestia, nie jest uzasadniona. Może jednak ma sens zaprezetowanie Twoich utworów w dziale P. Tam też ludzie czytają poezję, ale częściej skłoni są do konstruktywnych komentarzy niż do ostrej krytyki. Choć i z taką można się spotkać.
Możesz spróbować, dla porównania, z którymś wierszem opublikowanym już w Zetce. Tak właśnie zrobiłem ze swoim 'Staruszkiem i psem' i... nie pożalowałem.
Życzę powodzenia i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      roz.łąki

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Roma   świetny obraz transformacji i oswojonej tęsknoty.   to oczekiwanie, które kwitnie w siłę, aby czekać rosą, a nie chłodem.   pięknie !!!    
    • Migrena
      iluminacje

      Przez Migrena · Opublikowano

      @lena2_ przepiękny wiersz !!!!
    • Migrena
      Blizny

      Przez Migrena · Opublikowano

      Spotkali się po latach - tak długich, że ich imiona zdążyły się zetrzeć z ust świata. A jednak wystarczył jeden oddech, jedno spojrzenie - i wszystko wróciło, jak uderzenie krwi w skroniach. Nie było słów. Było głodne  ciało - stare i pamiętające. Ona pachniała tak jak kiedyś: nocą, grzechem i wolnoscią. On - jak deszcz po burzy i dym po miłości. Zderzyli się jak dwie płonące komety. Usta rozrywały czas, ręce błądziły po sobie jak po mapie, której nikt nie miał prawa znać. Palce liczyły nowe linie na jej twarzy - każda zmarszczka była datą, którą musiała przeżyć bez niego. Pod ich stopami chrzęściły pierścionki, które zdjęli, i kłamstwa, które spalili w pośpiechu. Ona drżała jak struna napięta latami ciszy. On rozplątywał jej włosy jak więzy, jakby chciał rozwiązać cały świat. Oddychali sobą, aż zabrakło powietrza. Pod palcami  blizny i pamięć. Pod językiem - ogień, którego nikt nie zdołał zgasić. Nie wypowiedzieli swoich imion - wiedzieli, że słowa są zbyt słabe dla tej chemii, która nie potrzebuje dowodu tożsamości. Miłość wróciła bez ostrzeżenia - dzika, brudna, piękna, jak huragan, który nie pyta, czy dom stoi, tylko burzy go do fundamentów. Ich ciała mówiły: pamiętam cię. Ich oddechy: nie skończyliśmy. Czas leżał martwy pod ich stopami - a oni jechali po wspomnieniach jak po rozgrzanym asfalcie, na ślepo, z zamkniętymi oczami, w stronę jedynego miejsca, gdzie można żyć - tam, gdzie kończy się rozsądek, a zaczyna płomień. Kiedy zasnęli, noc trzęsła się jeszcze długo - nie wierząc, że z tej ciszy nic nie ma prawa się odrodzić, nic oprócz nich samych.      
    • Berenika97
      Wilcza prawda

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Twoje słowa są dla mnie ogromnym prezentem.To, co piszesz o wilkach, o tym duchowym nasyceniu i inspiracji - czuję dokładnie to samo. Wilki uczą nas tego, czego świat próbuje nam odebrać: niezależności, lojalności, siły w byciu sobą. Dziękuję, że tak głęboko to odczułeś. Bardzo dziękuję!  To zdjęcie, które zostało zrobione na spacerze, (niedaleko mojego domu.) Wadera i trzy młode, niesforne wilczki. :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Gerber Dziękuję za te słowa. Ja też mam ogromną nadzieję, że ta ustawa w końcu wejdzie w życie - to kwestia podstawowej przyzwoitości.  Ich lojalność wobec słabszych członków rodziny to lekcja, którą my, ludzie, powinniśmy wziąć sobie do serca. :) @Simon TracyBardzo dziękuję! Czasem siła jest właśnie w tej samotności, w niezależności, w tym że idziesz swoją ścieżką.  @Marek.zak1 Dziki po pasach! Pokazują klasę! A ten nieszczęsny wiersz... ile szkody może zrobić rymowanka. Dla wilków bajki! Co do duszy - zwierzęta mają coś lepszego: autentyczność i lojalność bez udawania. Pozdrawiam ciepło! @lena2_ Dziękuję! Tak, idziemy w złą stronę, ale może jeszcze zdążymy zawrócić. Pozdrawiam ciepło! 
    • andrew
      Orędzie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Więc wiesz gdzie bomby nie spadają. O tym nie ma w oficjalnch info.  Pozdrawiam 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...