Narodziny Gryfa

[Gryf]

O Muzo przewrotna czemuś mnie uwiodła?
Czemu moją duszę dręczysz wciąż wierszami?
Czemuś moje serce miłością ubodła?
Czemu wciąż się bawisz mymi cierpieniami?

Zatańczyłaś wdzięcznie przede mną swój taniec,
Rozpuściłaś włosy kołysząc biodrami.
Zmąciłaś mój spokój, jam jest Twój skazaniec.
Istnieję dla Ciebie z Twoimi Strofami.

To dla Ciebie boska z Olimpu Erato
Przybrałem me imię Gryfa nieszczęsnego,
Kryjąc me prawdziwe Twoją białą szatą,
Zasiadłem na szczycie wzgórza samotnego.

[Dama Kameliowa]

Niechże i Muzy tobie piastują
Niech cię uwodzą, i nowe życie zwiastują
Pisz,bo w tym nasze życie
Które jam kocham skrycie...

[Michał Gomułka]

Wiersz skierowany do jednego adresata. Kolejny raz jest nim Dama Kameliowa? Echh... NIESTAŁOŚCI!!!

Bracie Gryfie. Jeśli piszesz już do (dla) swojej Muzy, to przejrzyj przed zamieszczeniem bądź popraw zaraz po, nawet takie niuanse - sersce. Choć miłość, siła kształtuje się również w niedoskonałościach...

Co do liryka. Na ile Cię stać, na tyle wypisałeś swoje pienia. I jest przyzwoicie. A teraz rozpuszczę dla Ciebie włosy kołysząc biodrami.

;-)

[Gryf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Przyjaciółko po piórze
Dzięki Ci za te słowa otuchy
Otóż w skrytości mojej naturze
Odganiam z myśli smętne te duchy
Może zapomniane myśli odkurzę.

[Gryf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Sersce" zwykłym błędem się stało. No cóż nie zauważyłem go, ale dziękuję poprawię.