Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Hania, jak na studentkę przystało, liznęła co nieco literek (żeby nie napisać - penisów)
a co gorsze, gdzieś tam się ubrdało w głowie, że warto wsadzić tej literaturze
coś swojego
napisała, pokazała, wydała (ała!) i wzorem podobnych sobie dam salonowych
rozdawała to wszem i wobec gryzmoląc dedykacje
biedne paluszki, całe popisane, nieładne…

pech chciał, że orlim lotem podsunęła papier Doktorowi Skwarkowi
którego bolesny grymas wzięła za radosny uśmiech
i pewna wyniku egzaminu (a Doktor Skwarek nigdy się nie certolił
jak ktoś mu mylił Platona z Jezusem zawsze wyrzucał za drzwi)
wróciła do domu

Doktor Skwarek, jak pamiętamy, bardzo boleśnie przeżył pierwszą miłość i poezję
chociaż machinalnie schował tomik między „Socjologiczne prawo retrospekcji” Kraula
a „O Dobru Najwyższym” Boecjusza
już jakieś mdłości zaczęły chwytać go za gardło
wiadomo, egzaminy mają swoje plusy
(nie ukrywajmy, nylonki, ale każdy ma swoje słabości)
ale z drugiej strony ten bełkot może przerazić
mimo wszystko otworzył książeczkę w autobusie
zbladł

Hania w radosnym nastroju, pewna piątki jak to, że każdy tomik można wpisać
w katalog biblioteczny
wysiadła z samochodu tatusia
weszła na szacowne schody jeszcze bardziej szacownej instytucji
(o czekaniu szkoda pisać, wiadomo, kolejka i nikt nic nie wie)
wreszcie stanęła przed obliczem doktora
a doktor rzekł – „czytałem…

i teraz, droga pani Haniu, skoro 6000 razy użyła pani słowa „dusza”
na 40 stronach plus okładka, to
proszę powiedzieć, jak definiowali ją teolodzy,
hinduiści, buddyści, spirytyści, okultyści, parapsycholodzy, wreszcie
sceptycy i proszę podać najważniejsze różnice "

Tym razem zbladła Hania

Opublikowano

Przeczytałam Dr Skwarka zatrzaśniętego w klozecie, więc nie mogłabym nie zajrzeć tutaj.
Egzamin Hani oblany, plus dwie osoby, które zbladły... nie dziwię się reakcji Dr Skwarka,
a Hania... być może zechce zajrzeć do materiałów, by przynajmniej samej sobie odpowiedzieć
na zadane przez doktora pytanie.
Zakończenie sprytne, godne doktora.
Michał, jednego nie mogę przełknąć...
"jak na studentkę przystało, liznęła co nieco literek (żeby nie napisać - penisów)"...
... ładnie to tak wszystkie pod jedna miarkę..?
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Nata Kruk - wiem, że przesadziłem, ale specjalnie :)

Da Silva - podam pani przykład bełkotu:

"trzymam w dłoni gruszkę
kształtem piersi Twoich palce nasycone
...
pod powieką gładzę płatki Twoich uszu
palce sennych dłoni obejmują gruszkę"

Opublikowano

Panie Michale, czytam przygody doktora Skwarka z uśmiechem i wydaje mi się, że o to chodzi, przecież nie zaszkodzi trochę letniego dystansu do siebie i do otoczenia, a przy tym między wersami można wyłowić jakieś cenne myśli (nawet pod przykrywką przesady:-).


Serdecznie pozdrawiam -
Krystyna

Opublikowano

Czytałam to w WARSZTACIE bodajże...
Kojarzysz mi się z Herbertem (za którym nie przepadam)
tylko, że on opisywał Pana Cogito.

No cóż, ten Twój Skwarek niezły rozrabiaka.

Poczytam jeszcze, bo jestem ciekawa
a nóż się nie zawiodę :)

Opublikowano

teresa943 - czasem warto się uśmiechnąć :))

Almare - na razie finisz, ale kto wie?

Da Silva - zdarza się, nie szkodzi...

Pan Biały - ja najbardziej jestem za "Źle spałem" i pierwszą płytą.

Joanna eM - do Herberta to jeszcze kawałek drogi :)

dzie wuszka - Hania jest/była tylko jedna, niepowtarzalna... To taka nostalgia ;)

Opublikowano

mam pytanko, tylko nie chcę urazić broń boże autora
jekie przesłanki kwalifikują tekst jako wiersz?
i czy są jakieś w ogóle bezwzględne wytyczne??
- pytam, bo się gubię czasami.

a tekst zabawny, wprowadzenie postaci charakterystycznej dla autora bardzo smaczne :)

beatusowo się kłaniam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to, co dla nas oczywiste ( choćby podprogowo), jest słabością autora, co oczywistym jest.
ale wybaczajmy, wybaczajmy, Krzywak bywa nadzwyczajny, ole! :))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...