Tak w nas ciemne rozkwita

[Witold Marek]

świetlisty
lęk
przed morzem
jest początkiem
obłędu

świetlisty i wabiący
lęk karmiony algami
przed morzem opuszczonych
jest początkiem i końcem
obłędu z woli fali

te wabiące nas światła
ten nasz bezwład w obawie
wir chłodnych morskich przeczuć
powiew od słonych granic
i dal wspólna w szaleństwie

czasami
tak
pod wieczór
doświetlam cię
przez szmaragd

[sub]Tekst był edytowany przez Witold Marek dnia 11-08-2004 16:16.[/sub]

[Joanna_W.]

Po raz drugi: motyw światła (jak w "Pracowni").
Tym razem w zestawieniu z lękiem. Znaczący, mówiący tytuł.
Całość w barwach morza, w których słońce topi każdy dzień.

Pozdrawiam. A.

[fallen angel]

;))))

[Witold Marek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Więcej takich recenzji :) Świat się trochę wyciszy przy okazji. Pozdrawiam!

[Tadeusz_Hutkowski]

Podoba mi się Pana wiersz

Ostatnia cząstka dla mnie świetna...

Pozdrawiam

Tadeusz

[Witold Marek]

A dziękuję :) z tej cząstki wyrosła reszta tego drzewa. Pozdrawiam.

[Roman Bezet]

To chyba najpiękniej napisany Pański wiersz (na portalu oczywiście).
Pierwsza strofa i druga rozwijająca - konstrukcja wzięta z natury (fala, drzewo, coś tam jeszcze :).
Poza emocjami - smutna autoironiczna refleksja. Opozycja ciemnego i światła tworzy cały kosmos.
Wszystkie elementy trafione. Liryka płynie. W dodatku - pieśń miłosna (moje ukochanie).
Zabieram na ulubione.

pzdr. bezet

[Mikołaj Grzeszny]

Najprawdziwsza prawda:)
AK

[Dora Leguska]

zabieram,zabieram tylko dla siebie:)Witoldzie dziekuje.