improwizacja 1 (23.07.09)

[Michał Gomułka]

poezja to

miniony zachwyt i źdźbło
stężone nieruchomo
w trawie roztańczone,
że przez kogoś?
też tak mogę

rozdmuchany nierozsądnie
ukwiał pomysłowy następnie
w to samo ułożony
jeszcze nowum
podlany

jednym


poezja to koszmar zziębniętych dłoni,
odczynników rozpaczy, wiecznego starzenia
dojrzałego samobójcy, miłości bez pojęcia
w bezpamięci, dowolność umiarów

psychodelia snobizmów,
gmatwanina popędów,
spiętrzona bariera

za niska

w końcu i tak masz nie więcej, niż wieczność lat

[Sonia Jackowska]

"miłości bez pojęcia", jest dla mnie najbliższe! Ale tak! Poezja jest tym wszystkim! Jest tak różnorodna, jak różnorodni są ludzie...! Pięknie różnorodni!
Sonia:))

[magdalena maria]

Wydaję mi się, że czasem myślimy podobnie, Michale.

Wgłębiłam się w Twe słowa i wiersz wywołał u mnie kołatanie serca.
Nic dodać, nic ująć, wg mnie.

Serdecznie!

[Michał Gomułka]

Zapewne, często myślimy podobnie. Jest to nieuniknione, ale jeśli masz na uwadze dążność do światła, dobra, nieskończoności, zbawienia... TO.

Dziękuję Wam za czytanie i komentarze.

[Tumus Eulusys]

Poezja...
Tak trudno jest pisać o rzeczach, zjawiskach tak łatwych do nazwania, trudnych do zdefiniowania. Każdy widzi ją inaczej. Twój zamysł jest bardzo ciekawy, choć... ech! to zdanie zachowam dla siebie. :-)