Oko Cyklopa śmieje się ze mnie

[Anna_Staniszewska]

Żółty żonkil leży na stole.
Śpiewam z całą mocą do głuchego sufitu.

Rzucam w kąty cztery skrawki pamięci.
Zielona herbata parzy się powoli.

Wdycham zapach koszonej trawy.
Rozsiewam wzrok gdzie popadnie.

Grzebię długim patykiem w Oku Cyklopa.
On nie płacze.
On się śmieje z mojej zawziętości.

Nadaję rytm moim myślom.
Ale one lecą same.
Jak ćmy przyślepawe do żarówki.

Żółty żonkil umiera, a zielonej herbaty już nie widać.

[martap]

ciekawy !

[Neszka N.]

świetny!

[Anna_Staniszewska]

Dziękuję Wam :)