Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
gdybym miał gitarę...
to miałbym czym rozpalić w piecu
a te dwa jabole to...
...to nawet nie pamiętam z kim wypiłem

i czy dotrwałem do końca
też niewiadomą pozostaje
z echem po odeszłej właśnie...
taki ze mnie romantyk pierdolony

nie wiem czemu nie mogę znaleźć żony
chyba dlatego że nie szukam
skarpety kazałaby zmieniać i to częściej
niż już dziurą zabłysną

choć i błyszczeć też nie mają na czym
ech życie! nie wiem które z nas
zaczęło tę wojnę na brak szacunku
do siebie nawzajem i wicewersal

o czym to ja miałem...
niedozapamiętałem
a i nie ważne i tak doszedłbym
do tego że już nic mi się nie chce
Opublikowano

Ściąłbym zbędne znaki interpunkcyjne (umiar czasem jest cnotą :). Historia szalona i chaotyczna, tu gitara, tu ognisko, tu jabol, tu jakieś żony niedoprane w tle. Troszeczkę nie dla mnie takie historię. W sumie to 3 strofa dla mnie jadalna, te "jabole i pierd..." to takie efekty specjalne, za którymi też nie przepadam (co nie znaczy, że sam nie grzeszę).

Pozdrawiam.

Opublikowano

pochyły ten wiersz faktycznie, ciekawy
można go przeczytać i zarówno nie,
porusza problem nijakości ( to dobrze),
no i tak jak za P.M.Krzywakiem - ozdobniki
psują ale i nadają krzywizny,
J.(:płoniaście

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pan Prezydent z małżonką pięknie zaprezentowali się na czytaniu poezji Jana Kochanowskiego. W liceum od Reja i Kochanowskiego zaczynam naukę z poezją:) miałam polonistykę bardzo wrażliwą na tym punkcie:)
    • @Alicja_Wysocka Też tak przypuszczam :) @iwonaroma Czyli maks siódemki zęby :) @Berenika97 Tak, to taka właśnie historia, świetnie ją uchwyciłaś :) @Sylwester_Lasota Dziękuję i również pozdrawiam. @wierszyki To nie absurd, to real :)
    • W tej ciemności, wśród drzew i ścieżek podleśnych kroczyłem patrząc na pnie rzeczy smutnych, na ciemniejące gałęzie myśli ich kora nierówna, ich korzenie poplątane. Potykając się o nie, łamałem kości, naciągałem mięśnie, naznaczone znamieniem czasu pnie ponacinane uznawałem za znak sędziwości W mądrości swojej jednak nie pojąłem że nie należy zatrzymywać się nad nimi, pochylać głowy nad tymi stertami gruzu rozsypanego przez tych, co nie mają na uwadze przechodniów , którzy w cieniu księżca odszukiwali drogi do nieba lecz ja nie pójdę już za ułudą, ze łzami już nie przyjdę przytulać brzoz wysokich światło księżyca pomimo blasku odbija zaledwie promienie słoneczne, a sklepienie wciąż ciemne i tak potykając sie raz za razem, updadłem niczym martwy resztkami tchu pacierz zmawiając, posłyszałem tylko słowa: po prostu idź gdzie światło i ciepło - tego do końca nie wiem lecz wstałem i poszedłem nie patrzac za siebie
    • @ViennaP Zgadzam się z Twoim komentarzem. Choć dobro to jedno, a siły zła to drugie, podobnie jak ludzka przewrotność i przekora :) @Berenika97 No pewnie coś w ten deseń, ale czy o to chodziło to nie wiem, ale bardzo dziękuję za piękny i staranny komentarz :)
    • @Milady w moim jest to spółka z kosmatym, oczywiście z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...