Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

do niego

Jacek_Suchowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Mimo zdań potoku, zrozumieć nie możesz.
Ogarnia bezsilność i w kąt idzie skrucha.
Podpowiadam szeptem, jak zgryźć taki orzech:
Naucz się dokładnie, o czym mówi - słuchać.

Już się nauczyłeś i dalej nic z tego,
nie pojmujesz, po co? Wszak schematy znane,
teraz z piedestału zwal nadęte ego,
usłysz najważniejsze - niewypowiedziane.

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

O..!.. to trzeba skopiować w (??) egzemplarzach i wysyłać do wszystkich osób, które podczas najciekawszej rozmowy potrafią krążyć myślami w kilku innych miejscach, no i potem słyszy się...
a o czym to mówiliśmy...?
Wiersz perełka, jak dla mnie.
Pozdrawiam... :)

Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano

Jacku, pierwsza zwrotka jest super. W drugiej, w dwuch pierwszych wersach jednak coś mi nie gra. Myślę, że ma to coś wspólnego z trybem, w jakim zwracasz się do odbiorcy i pytaniem wtrąconym do zdania w zasadzie oznajmiającego.

Kłaniam się nisko, pozdrawiam i do poczytania.

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nic nowego to fakt
na szczęście bomba bez zapłonu - treść oparta na obserwacji rozmowy między młodymi małżonkami ale u starych też to występuje Oboje chcą się dogadać lecz trudno im siebie wysłychać

pozdrawiam Jacek
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


schemacik znany - ale czy aż moralizatorski (treść drugiej strofy nie do wszystkich trafia)
jeśli rozmawiasz z kobietą usta co innego a pragnienia zupełnie inne
zresztą w dobie informacji obrazkowej cieszę się z komentarzy
- temat z obserwacji
dzięki za wgląd pozdrawiam Jacek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Jeszcze jednak

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc kapitalny wiersz ! subtelny, delikatny, piekny.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Przeszłość wszystko o nich wie

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      gdzie leżą prawdy jak je odnaleźć w jakich zakamarkach ludzkich tkwią wiem wiem powiecie spójrz za siebie przeszłość wszystko o nich wie i chociaż milczy wyraźnie mówi prawdy to nie tylko piękny  sen one  nas otaczają czasem wymuszą łzy po których jest nam lepiej
    • Nata_Kruk
      Jesiennik

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka... ale mnie zatrzymałaś piosenką, taka pozytywna i z piękną oprawą... przeskoki w terenie... :) Mam nadzieję, że to nie AI @Annna2... cieszę się, że tak odbierasz... dziękuję bardzo.
    • aniat.
      Październikowe szelesty

      Przez aniat. · Opublikowano

      @huzarc dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Migrena
      Apopleksja pamięci

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Nata_Kruk     dziękuję za tak uwazny odbiór i za to, że pochyliłaś się nad każdym szczegółem. To dla mnie zawsze wartość. Pozwolę sobie jednak nie zgodzić się z niektórymi uwagami, bo każde z tych słów ma w tym tekście swoje miejsce i temperaturę. „Potoczone śrubki pamięci” - to nie ozdobnik, a gest ruchu po rozpadzie. Chciałam, żeby to słowo oddało bezwład i rozsypanie, moment, w którym pamięć traci stabilność i toczy się po podłodze razem z człowiekiem.   „Wyłączony napis ‘śmierć’” -  to celowy paradoks. Nie chodziło o włączenie konca, tylko o wyłączenie obrazu, o moment, w którym wszystko cichnie, a światło gaśnie. Śmierć nie jest tu spektaklem, lecz ciszą po nim.   „Odchody wspomnień” — wiem, że to słowo jest szorstkie i brudne. Tak miało być. Pamięć nie zawsze pachnie nostalgią, bywa biologiczna, cielesna, rozkładajaca się. Chciałam uniknąć elegancji, bo strata rzadko bywa elegancka.   „Mrówki pamięci, które wysysają” - to nie obraz śmierci, lecz proces. Czas i wspomnienia pracują jak drobne stworzenia – powoli, cierpliwie, aż zostaje tylko pusta skorupa. „Wysycha” byłoby zbyt bierne; „wysysają” niesie życie, choć w rozkładzie.   Masz rację, że wiersz jest gęsty – on miał taki być. To nie tekst o harmonii, tylko o rozpadzie, który jeszcze oddycha.   Inni pisza wiersze przewiewne i esencjonalne a ja mam swój styl. Lepszy czy gorszy - nie wiem. Dziękuję za czytanie i za słowa, które są dowodem, że wiersz nie prześlizgnął się obok oczu.   Jeżeli chodzi o punkcik - chcę go tylko wtedy jeżeli jesteś do jego postawienia gotowa. Jeżeli nie - to za niego dziękuję.   Pozdrawiam ciepło,       @huzarc piękne dzięki :)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...