Ulewa i chwasty

[Mateusz Kielan]

W bladej nadziei
czerwcowa ulewa
w zapach lata otula
zmokłe wrony
szum faluje
tamburynami parapetów
cichnie i powraca.

Chociaż tego niebo
dzisiaj nie żałuje
wytykając samotność
myje brudne szyby
każe nalać do szklanki
wódki na trzy palce
i podlewamy chwasty
cichniemy
przemijamy.

[Nata_Kruk]

Myśl wiersza jest w zasadzie czytelna, ale... tak na moje oko, są potknięcia.
Mowa o lecie, a tu wrony... chyba nie te ptaki są obecne w tym okresie.
Niepotrzebne inwersje, oczywiście to tylko mój odbiór.
Ostatnie cztery wersy wymowne.
Pozdrawiam... :)

[Judyt]

dobry jak dla mnie, J.(:płoniaście

[Kamertonka]

nie czepię się
i nawet wrony niech sobie tam siedzą mokre
są wyrazistym obrazem szarości lata
kiedy patrzy się nań przez szklankę z wódką na trzy

[Franek Kikuta]

Wódka, wehikuł zapomnienia...tylko jaki świat odkryje przyszłość - pewnie nędzy w wielu znaczeniach. Niezły temat, no i te lekarstwo...

[Sylwester_Lasota]

Jak dla mnie, do wódki. Dalej coś nie gra.

Pozdrawiam.

[Wilcza Jagoda]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nato, są, są i to ile, kraczą i skaczą mimo tego o czym mówisz,