Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

           A jednak

 

to tylko pomruki, wszystko w porządku, 
nie ma potrzeby wpadać w panikę.

 

jak zachować spokój, gdy rozdrażnienie 
wślizguje się powstałymi szczelinami. 
drży wyobraźnia i nie tylko. 
strach poutykany w kieszeniach 
paraliżuje każdą nadchodzącą noc.

 

zakołysało.

 

dookoła zgrzytanie ścian,
w labiryncie ciemności toną piętra,
kłęby kurzu zatykają oddech,
komórka nie ma zasięgu.



19 kwiecień, 2009

 

 

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Dziękuję Treso, trafnie czytasz... ten wyżej odwołuje się do niedawnego, bo z 6.04.09r. trzęsienia ziemi we Włoszech. Byłam dość blisko wydarzeń, ale na tyle daleko, że w moim rejonie nikt nie ucierpiał.
Jednak samo trzęsienie (oraz późniejsze relacje TV) wryło się w moją pamięć chyba na długo.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Pomruki wstępne, opisane w wierszu wieszczą co najmniej burzę, a w części drugiej huragan, który zniszczy "spokój ducha". Dobre przesłanie, które odzwierciedla niedoskonałość spokojnego przetrwania. Dobra rozmowa z sobą, dobry wiersz. Pozdrawiam.

Opublikowano

Te kilka słów w "A jednak" urywa się... bo tego, co działo się później nie odda chyba nawet najlepszy dokument... przypuszczam, że koszmar mieszkających tam ludzi potrwa w ich umysłach jeszcze
długi czas.
Dziękuję za wizytę Judyt, pozdrawiam... :)

Opublikowano

Sylwek, mam nadzieję, że ten lęk jest jakoś zobrazowany... wyjaśnienie z mojej strony uznałam
za potrzebne, by wiadomo było, o jakim lęku mowa.
Fajnie, że tu wpadłeś... dzięki. Ślę pozdrowienie... :)

Opublikowano

Stasiu, Zbyszku i Jacku... dziękuję za zajrzenie, za pozostawione posty.
Wasze opinie są podobne, dlatego odpowiadam Wam przy "wspólnej lampce
czerwonego wina"... ;)
Owszem, treść na pewno można podpiąć do wielu sytuacji... ale, jak już pisałam wcześniej,
dla bliższego zobrazowania mojego pomysłu dałam wyjaśnienie.
Całą trojkę serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

przeczytałam z zainteresowaniem i już miałam dodać inter, kiedy doczytałam w komentach o "przyczynie sytuacji lirycznej" - hmmm... to zmienia postać rzeczy i nieco ogranicza - odstąpię zatem od intera na rzecz kolejnego czytania...

pozdrawiam serdecznie
kasia :)

Opublikowano

ciche pomruki
nie ma potrzeby wpadać w panikę
od ponad miesiąca to samo

jak zachować spokój kiedy rozdrażnienie
wślizguje się powstałymi szczelinami

drży wyobraźnia
poutykany w kieszeniach strach
paraliżuje każdą nadchodzącą noc

zakołysało - przeraźliwy zgrzyt ścian
w labiryncie ciemności toną piętra
kłęby kurzu zatykają oddech -
komórka nie ma zasięgu


Natko,
ja - stary maruda - tak to widzę w lepszym świetle:)
Pozdrawiam

PS. Podobno, te burze co dziś nad Elblągiem, jutro będą u Ciebie.

Opublikowano

Wiktorze, rozumiem chęć zmian jakich chciałeś dokonać... sama niekiedy to robię pod wierszami innych.
Tutaj, Twoje zmiany są zbyt duże.
Słowa... to tylko wstęp - ciche pomruki... są zapowiedzią dalszych wydarzeń, zapisałam je razem zaraz na początku.
Dwa pozostałe wersy, to uspakajanie ludzi.
... "od ponad miesiąca to samo"... to ampułka I- szej części (dlatego jest myślnik), we pomruki (wstępne wstrząsy)
trwają za długo, co wyzwala naturalne reakcje ludzi. Nie mogę pominąć słów... i nie tylko... bo to właśnie ziemia,
która drżała wielokrotnie. Ja miałabym tyle w odpowiedzi na obronę wiersza.
Dziękuję Ci za sugestie, za przemyślenia, za wpis... i nie złość się, że nie skorzystam.
Pozdrawiam... :) PS. Nie dziękuję za przygnanie burz...;)... ot lato...

Opublikowano

Natko,
bardzo ładnie ustosunkowałaś się do mojego komentarza.
Trzeba bronić swojej koncepcji, podoba mi się taka postawa.
Fajnie.

pozdrówki :)

PS. A deszcz czy chcesz, czy nie
i tak Cię nawiedzi:)
bo tegoroczne lato, niebezpiecznie się zapowiada:(

Opublikowano

Bardzo dziękuję za wyrozumiałość... :) Postawa postawą, kiedy uznam podszepty za trafne,
wprowadzam zmiany, czemu nie...
A deszcz... niech podlewa ogródki, pola i co tam jeszcze trzeba... ale kiedy chcę nad wodę, uśmiecham się do nieba i słońce jakoś świeci...;)
Tak na uszko... czytałam prognozę w sieci, będzie ok... bo niedługo wyjeżdżam w góry... :)
Życzę miłego wieczoru.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to nie są twoi przyjaciele.  tak mi próbowano wmówić Co tak naprawdę o nich wiesz? muszę się trochę natrudzić    by przypomnieć sobie szczegóły ich żyć, ich związków, ich przeżyć  jak gdyby me myśli już pruły zapamiętanych faktów nić   nie wyrecytuje ich wszystkich miłości, nie znam ich życia w szczegółach nie często jestem u nich w gości czyżby się ta relacja popsuła?   tak naprawdę wiem o nich wszystko  co powinienem wiedzieć i nie potrafię sobie wyobrazić  lepszych przyjaciół na świecie 
    • Myślę, że Polska nie jest najnieszczęśliwszym z państw, jak to się zdaje po lekturze wielu ujęć jej dziejów. – Czy to nie przeniesienie wady wiadomości, przedstawiających serię codziennych katastrof? – Bo, spójrzmy na końcówkę listy krajów szczęśliwych, na te najnieszczęśliwsze: – Państwo wielkomorawskie – nie przeżyło średniowiecza; – Księstwo Serbołużyczan –  nie przeżyło średniowiecza;           A przecież odnotowywani są ich władcy: Książę Derwan (ok. 632 w kronice Fredegara, łac. Dervanus, dux Surbiorum), jako książę plemienia Surbiów (tj. Serbów łużyckich), Książę Miliduch (†. 806, łac. Miliduoch, Melito, Nusito) – książę serbołużyckiego związku plemiennego, a nawet z tytułem „król Serbii”. – Państwo Wieletów vel Luciców – nie przeżyło średniowiecza; – Państwo Stodoran –  nie przeżyło średniowiecza; – Państwo Obodrytów –  nie przeżyło średniowiecza;           A przecież znani są ich niektórzy władcy, np. Książę Gostomysł (†844, łac. Goztomuizli, Gestimulum). Książę Stoigniew (†955), wymieniany jako współrządzący z Nakon (†965 lub 966) Książę Dobomysł (w 862 wg Annales Fuldenses odparł najazd Ludwika II Niemieckiego, po łac. zwano go Tabomuizl), Książę Mściwoj, który w r, 984 roku wziął udział w zjeździe w Kwedlinburgu. Książę Przybygniew vel po niemiecku Udo. Książę Racibor. Książę Niklot. – Prusowie – nie przetrwali średniowiecza; – Jaćwingowie – nie przetrwali średniowiecza; – Królestwo Burgundii – nie przetrwało średniowiecza, choć w latach 1477-1795 wymieniani są władcy Burgundii ale tylko tytularni, bez ziemi i realnego państwa. Itd. A Polska? Z Polską jak widać mogło być dużo gorzej!   Pozdrawiam!  
    • piękny dzień  słowo Ciałem się stało    niebo otworzyło świt  przyszedł na świat  Bóg człowiek    Jego słowa  światłem  światłem  wskazującym drogę    mamy  prawdziwą wolność  możemy Go przyjąć  lub nie  nasz wybór    bez Światła… łatwo pobłądzić   12.2025 andrew  Boże Narodzenie   
    • Czym jest miłość, gdy zaczyna się kryzys? Co się czai, by zranić, by zabić jak tygrys? Gdy chcesz pogadać, lecz pustka w głowie. Zapytasz „co tam, co robi?” i po rozmowie. Albo przemilczysz i nie napiszesz słowa, wtedy powstanie wielka brama stalowa, którą będziecie próbować otworzyć, by szczęśliwe chwile od nowa tworzyć. No chyba, że żadne kroku nie zrobi — wtem brama się zamknie i kłopotów narobi.
    • @Rafael Marius wróciłam do domu jak dama nowej generacji toyotą corollą, mam tyle systemów bezpieczeństwa. Gdyby ktoś usnął przy jeździe, zatrzymałaby się sama w punkcie zero. Dłuższy sen, weekend odpoczywam w domu:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...