Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdy tak okiennice swe
rozdzierasz zawsze jest
jakaś dziura w chmurze

wchodzisz na górę pokrytą
płachtą trawy i kończyny
podnoszę swoje ręce

wyciszone kłosy nie mówią nic

póki śmierć z miłością się
nie spotka
starszy pan ogląda się za
a zielony owad frunie na liście
wierzchołków zwyciężonych
plac zabaw już dawno opustoszały

tylko w pamięci ślad dzieci wtaczających
piłkę do gry linią pochyłą
jeszcze przebiegnie truchtem młoda dziewczyna
a dwoje zakochanych w objęciach na wzgórzu
czeremcha zapachem wodzi nad
ławką którą Bóg rozrysowywuje

------------------------------------------------
mamie

co bladą twarz pokryło
zmęczenie codzienności
gdy walkę toczy życie

przytuli po podróży
wielością przeciwności
(...)

Opublikowano

Hmm - na pewno "kończyny", nie "koniczyny"? Tak się upewniam, czy literówka, czy zamierzony 'chłyt'.

Sentymenta, sentymenta wypływają.

Dzieci wzięły swoje zabawki i poszły do innej piaskownicy. A im więcej za sobą zostawione, tym częściej się tam spogląda.

A co z bajką o zamku na szklanej górze? "Idź do przodu, nie patrz na boki ni za siebie". A tam źródło Wody Życia i księżniczka w zamku na szczycie!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O Michaś witam serdecznie czytelnika,
dobre spostrzeżenie uj...listki listki też
właściwie to właśnie o te kończyny koniczyny
bo tu i tu się wychylają

Ładnie napisałeś o tym spoglądaniu
bardzo mi się podoba i dziękuję

Bajki są piękne też, ale to oddzielna sfera życia
raczej senna(:, a za słowo dziękuję i przede wszystkim wpadnięcie do
tego owego,
J. błogosławionego dnia

ps. a gdzie Twoje wiersze obrazowe?
Opublikowano

Judysia, ja do koniczyny nic nie mam, jest ok... ale...
"...póki śmierć z miłością się
nie spotka
starszy pan ogląda się za
a zielony owad frunie na liście
wierzchołków zwyciężonych
plac zabaw już dawno opustoszały...".... czy nie miało być.. place..?.. lub jeśli plac, to opustoszał
To "swe" w pierwszym wersie troszeczkę na nie, poza tym, cały czas przyzwyczajam się do Twojego nowego pisania.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki Natko za uwagi, pewnie słuszne(:
hmm..opustoszały( jaki? rzeczownik), opustoszał( co zrobił? czasownik?)
zdaje mi się, że obie formy są poprawne; wtedy był akurat jeden plac;
bardzo się cieszę, że czytasz nadal, to zaszczyt dla autora,
J. (:płoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Cześć Sylwestrze, miło żeś depnął
O Broń mnie Panie Boże od bawienia się
jak tak właśnie to cieszy, że można wyczytać
dziękuję bardzo J.(: płoniaście się również kłania
pięknego dnia
Opublikowano

bardzo bliski dla mnie temat
za 2 dni mam kolejną rocznicę
a stan wigilijnego poruszenia trwa już długo
wł od tamtego dnia jakoś się nie kończy

cóż ja mogę?
podziękować ?
pozdrowić?
o tak
czynię to chętnie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



do prawdy Kamertonko nie wiem za co
to dobrze że ta wigilia jak napisałaś trwa
choć nie bardzo rozumiem rocznicę
miło bardzo, że jesteś
wystarczy
dziękuję za czyn(:
J.(:płoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Franku serdeczne dzięki za depnięcie pod
trochę tak było w tamtej chwili, ale chwile
się przemieniają z każdą, słuszne oko
J.(: płoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zbyszku serdecznie dzięki za depnięcie i Tobie
jak zatrzymuje to cieszy zwykle, mnie też
inaczej inaczej jak każdy dzień,
to może tak zostanie jak się podoba,
kłaniam się J.(:płoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



do prawdy Kamertonko nie wiem za co
to dobrze że ta wigilia jak napisałaś trwa
choć nie bardzo rozumiem rocznicę
miło bardzo, że jesteś
wystarczy
dziękuję za czyn świadectwa
J.(:płoniaście
Opublikowano

jak zwykle Judytko przychodzę, by wyczytać to, czego nie wypowiedziały słowa
i zawsze coś wynoszę dla siebie; chwilka ucieka za chwilką, a każda inna i tak zmierzamy stale w wyznaczonym kierunku, nieraz się oglądając za siebie, ale tam już tylko wspomnienie...

serdecznie pozdrawiam :)

Opublikowano

okiennice, rozdzieranie i szczegolnie to naburmuszone "swe" paskudzą pierwsza strofe- tzn jest jakas ciezka- dopracowałabym szyk i chociaz zamiast "swe" wstawilabym swoje ;) no i może czasownik do pierwszego wersu wrzucic? byloby naturalniej (ewentualnie jakas interpunkcja w drugim wersie- acz to pewnie -sadzac po jej całkowitym braku we wszystkich strofach- pomysł spalony:)

reszta całkiem ok choć bez szału, być moze kapke zbyt jednostajnie prowadzona - niemniej nie jest zle;) acz mogloby być lepiej

Pozdrawiam
Agata

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...