Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

…i nie odpuszczaj mi
ani promila win
starczy
że ja odpuszczam
moim winowajcom
a to grzech

bo znów chciałabym
żeby przyszedł w nocy
chłopiec
moje Słońce
mój Księżyc
a to grzech

bo znów chodziłam
po naszym obcym mieście
wąchałam ślady stóp
na asfalcie
w alei wcale nie miłej
wypaliłam papierosa
za nasze zdrowie
(za oknem ktoś właśnie
zabił drozda)
a to grzech

bo wydałam dziś sto tysięcy
wchodząc do każdego sklepu
z nadzieją że go spotkam
nie spotkałam
a to grzech

bo stałam na dachu wieżowca
i nie umiałam zeskoczyć
że to nieestetyczne
nie wyglądałabym
a to grzech

bo mam nadzieję po raz któryś
że jutro się nie obudzę
albo że samolot z Egiptu
spadnie do morza
a to grzech

bo stałabym pod jego oknem
i darła się kochaj mnie
gdyby on w ogóle był
gdybym go sobie
nie wymyśliła
na swój grzech
a to grzech

i wódź mnie na pokuszenie
i wódź mnie na wymyślenie
i na marzenie wyśnienie
i na Twój gniew
choć to grzech

Opublikowano

tak to widzę:

bo stałabym pod jego oknem
i darła się kochaj mnie
gdyby on w ogóle był
gdybym go sobie
nie wymyśliła
na swój grzech

wódź mnie na wymyślenie
choć to grzech!

lub

bo darłabym się: KOCHAJ MNIE
gdyby on w ogóle był
gdybym go sobie
nie wymyśliła
na swój grzech
a to grzech

wódź mnie na wymyślenie
choć to grzech!

(ale to przecież, mój punkt widzenia krzywy, wiadomo)

  • 1 rok później...
Opublikowano

Och, Anno, teraz kolejny Twój wiersz kojarzy mi się ze Stachurą. Ale tu chyba jestem usprawiedliwiona :)
Zwrotka o samobójstwie wskazuje na to, że podmiot liryczny na poważnie o tym myślał
a to grzech :)
Bo można sobie mówić - skoczę, śmiać się - skoczę, ale jak ktoś już myśli o tym, jak to będzie potem wyglądać...
Wiersz - tragiczny! Oczywiście tylko w jednym znaczeniu - że smutny. I piękny. I naturalnie prowadzony...
I Słońce, i Księżyc tu się znaleźli...

Pozdrawiam!

Opublikowano

Agnieszko:

To taki "niewychowawczy" tekst. Autorka się nim odsłania...

Masz rację. Cóż mam odpowiedzieć? Nie odpowiem. Tak jest. Po prostu.
Cieszę się, że odnajdujesz stałe motywy moich wierszy: Słońce, Księżyc.

Cieplutko,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...