Z Jasnorzewskiej

[Anna_Para]

Czyś się zaplątał w inne miłowanie,
Czym Ci umknęła w zapomnienia cień?
Co teraz z nami się Najmilszy stanie?
Czym teraz będzie dla nas każdy dzień?

Możem Ci tylko jedną nutką była,
W tysiącach pieśni, w stu milionach nut?
A czymże na to sobie zasłużyłam.
Jakich mam szukać do naprawy dróg?

Możem za dużo serca Tobie dała?
Możem za mało oszczędzała słów?
A może tylko za długo dziś spałam,
I nie potrafię znów rozplątać snów?

[Anna_Para]

Wiem, ze naiwne i sentymentalne! Sto lat temu nabrałam moją polonistkę, że to Jasnorzewska! Może komuś ten wierszyk banalny się przyda?

[Marcin Katulski]

Mi na pewno nie. ;P

[Anna_Para]

Nie to nie! To babskie łezki, więc się nie dziwię! I tak pozdrawiam;)

[Marcin Katulski]

Ja Ciebie także, Anno.

[Agnieszka_Horodyska]

Anno,
Sto lat temu... ;) ;)
Czyli, że chodziłaś wtedy do szkoły, gdy to pisałaś? Ta polonistka dowiedziała się potem, kto jest prawdziwą autorką?

[Anna_Para]

Nie, nie dowiedziała się. I dobrze, byłoby jej przykro, że wychowuje małą oszustkę.

Dzięki, Agnieszko!

Ps. Co Ty wyciągasz z lamusa???

Cieplutko,

Para:)