Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

siódemka mew. mewy jak miecze i też z powietrza.
moja czy twoja ucieczka? zdaje mi się
że się do ciebie garnę

(każde ziarno piachu którym (wiatr) mnie przykrył mogłoby być policzone
za spojrzenie którym lepię się do każdego twojego skrawka majaczącego
w kąciku. ostrożnie strącisz słowa jak)

ale być może wiszę jak te ponure ptaszyska.

(tamten chudy dogmatyk pamiętasz mlaskał pochłaniając ciało
uniesieni śpiewali. jeszcze teraz
śnią mi się te pierwsze katechizmy miłości wtedy budzisz mnie z krzykiem)

widok: zachłanne tak że aż skamieniałe (na wietrze) wbrew prawu
jakiegokolwiek ciążenia (prócz chciwości) czy instynktom ucieczki (prócz chciwości).
Daj! Daj! Daj! upuszczały modlitwy i niemal bałam się
żarłoczności na wysokości oczu. rzucali
okruszyny (na wiatr) i śmiali się głupkowato jak tylko dorośli
udający dzieci potrafią. nienawiść niezaspokojonych
do zaspakajających zaiste jest wielka. żadna z okruszyn nie ważyła
się zstąpić na ziemię. nikt nie chybiał.
piękny (prócz wszechobecnej zniewagi) był tylko (wiatr) zezwalający mewom
i ludziom karleć jednako. więc upadali radzi.

chłopcze z manną w żyłach uczę się przełykać omeny i wreszcie odpoczniesz
zbawiona
będę (wiatrem) po tej śmierci.

Opublikowano

Rzecz tutaj znamienna - tekst dobry, a więc zero komentarzy. Pozwoli Pani, że poczytam jeszcze, bo zapis mnie męczy i wrócę i napiszę, co myślę,

l.
[sub]Tekst był edytowany przez lunatyk dnia 02-08-2004 10:37.[/sub]

Opublikowano

nienawidze takiej formy... ale gdybym miała powiedzieć że to kiepska poezja wyszłabym na idiotke...juz pierwszy wers wprowadza w niezły klimat... (chociaz mieczami sie brzydze :)) )

nie podoba sie jedynie manna w żyłąch... jakoś mnie, to nie pasuje

pozdrawiam
Tera



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




malo, ze pozwole, to jeszcze czekac bede niecierpliwie. rozumiem, ze zapis meczacy, ale prosze wierzyc, nie bardziej niz te nieszczesne mewy :>
dziekuje, Panie Lunatyku, za uwage. bardzo milo mi poznac, mam nadzieje, ze sie jeszcze nie raz tu spotkamy.
pozdrawiam
m.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Anetko, nawet nie wiesz jak sie ciesze, ze zajrzalas. bardzo zle znosze emigracje sieciowa i pociecha wielka jest, kiedy wita w progu przyjaciel :)
dziekuje, z calego serca
i za uwage
:)
***
m.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



postanowilam, ze nie bede usprawiedliwiac formy, bo moim zdaniem jest nie do ruszenia przymurowana na amen do tresci i w ogole. zgadzam sie jednak, ze meczy, dlatego tym bardziej milo mi, ze poswiecila Pani chwile na jej trawienie :) dziekuje. a co do mieczy - jesli sobie Pani zyczy, moge podac hinta na privu, moze obrzydzenie troche przejdzie, przynajmniej na bardziej symboliczne pobocze.
a z manna, jak z forma. ciekawosc - czemu nie pasuje?
:)
pozdrawiam tropikalnie
m.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



witam :)
i znow - ta szczegolna czy taka forma generalnie? i czyli jaka jesli generalnie? dawno mnie na portalu nie bylo, dlatego jestem do tylu z preferencjami :(
ciesze sie, ze znajduje Pani kolejne zakamarki :)
dziekuje bardzo :)))
pozdrawiam
m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Starzec Bardzo mi się spodobała "kostusia". :))
    • Pozory nas mylą, czekają spokojnie Na błąd nasz, gdy ktoś jest tak dobry pozornie To za tym się kryje ciemna tajemnica Tak ciemna, jak nocna bez lampy ulica Otwierasz się, dajesz wejść ludzią do środka Bez stuku, a później, jak na kotka psotka Będziesz krzyczeć, płakać, czemu cię zraniono Czemu mury twego zaufania zburzono Czemuż głupia taka że im się oddałaś? Przecież sama sobie nie raz obiecałaś Że już lepiej będzie, tylko teraz słusznie Płaczesz, ukrywając swoją twarz w poduszkę Lekcja to dla ciebie całkiem zrozumiała Nikt do ciebie już nie wejdzie bez pytania Teraz już nikomu nie otworzysz serce Będziesz chciała uczuć, dowodu i więcej Będziesz chciała prawdy, dowodów wierności Lecz nie zaznacz nigdy w ten sposób miłości  Bo tu nie ma prawdy, bo tu nie ma rady Nie pomogą słowa ni żadne obrady Nie pomogą czyny, nie pomoże wiara Bo wciąż w twoim sercu jest głęboka rana Ile czasu minie póki się zagoi? Wiele, bo ból czasu wcale nie się boi
    • @KOBIETA Koniec zabolał -  "ty kochałeś za bardzo ,  a ja!? ja tylko bałam się śnić". Emocjonalny chaos? Jest tu wyznanie niezdolności do oddania tego samego. 
    • Gdy ludzie rozdarli tkankę nieba żelaznym psalmem wojen, wszechświat zadrżał jak zwierzę ugodzone w samo serce snu. Wtedy runęło Słońce. Nie zgasło — zostało zamordowane. Pękło na dwoje, zdradzone przez stal, która miała być tarczą, a stała się katem sypiącym popiołem. Planety zacisnęły usta w milczeniu, a Droga Mleczna zbladła, jakby wstydziła się oświetlać dzieło stworzenia. Niebiescy wędrowcy zabierając martwe światło ku krawędzi zdarzeń, tam, gdzie czas traci znaczenie, a grawitacja ma ciężar winy, pogrzebali blask w całunie mroku, by nikt w nieskończoności nie musiał patrzeć, jak gwiazdy umierają z ręki człowieka.
    • @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie! To mity! :) Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...