Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

cały szeleszczący słów papierkami
opakowany jak prezent urodzinowy
toast za zdrowie dawno stracone
nadzieje nie moje nie twoje

gorzkiej prawdy filiżanka
z łyżeczką cukru na dnie

i teraz właśnie daje nam szansę
ostatnią propozycję przetrwania
razem musimy znów uciekać
w sen o chałwie bakaliowej

Opublikowano

hm..puenta trrochę śmieszna, ale zdaje się, że ten dzień
był pełen przemyśleń, a trwanie- ważna sprawa naj,
hmm..w bananową chałwę uciekać? czyli w słodyczy więcej
tak sobie interpretuję, dobrego dnia, J.(:

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmmmmm... Powstał jednak ten wiersz o chałwie bakaliowej.....
Czekałam na niego. ;)
A teraz, gdy go czytam - najbardziej mi się podoba filiżanka z łyżeczką cukru...
To niesprawiedliwe! :))))

Zastanawiałam się właśnie, co jest z tą pointą....
Gdybyś wyraźniej określił swoją intencję pod koniec....
Przedostatni wers miesza.... Nie wiadomo, czemu uciekać.... Albo słowa zbyt liczne....
Nie wiem, bo to nie mój wiersz...
Ja bym może w ogóle wywaliła ten przedostatni wers....
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to trochę jak o słodkim cukierku maczanym w truciźnie, tyle że tu odwrotnie
ale na jedno wychodzi bo w życiu tych "smaków" wymieszać się nie da czasem słodko, czasem gorzko, zależy co dzień przyniesie, bo "życie to pudełko czekoladek nigdy nie wiadomo co ci się przytrafi" jakiś Forrest coś tak...

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To „razem” jest lekko przewrotne. Śni się sypiając obok siebie, o czymś innym.
Chałwa jest królową słodyczy.
Każdy ma swoją chałwę do wyśnienia.
Można uciekać od siebie „razem”, w marzenie? ;)
…przetrwania
razem…..
Może masz rację, za dużo słów.

Pozdrawiam Krzysiek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Najprzyjemniejsze połączenie to czekolada z chilli, zwłaszcza na gorąco.
Trzeba znaleźć własny smak życia, taki żeby było łatwiej przełknąć truciznę.
Dzięki Grażyno za czytanie.
Pozdrawiam serdecznie Krzysiek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Byli więc silnie połączeni energetycznie. Bratnie dusze, może z poprzednich wcieleń? Cudownie napisane! Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i kos w soki
    • serce pękło nie hukiem lecz szeptem odłamki naszych rozmów już leżą na trawniku   twoje imię kiedyś najbystrzejszy promień słońca dziś jedynie uczucie wypuszczone z dłoni które nie wróci tą samą drogą   każde wspólne wspomnienie jest porcelaną rozsypaną na podłodze a ja bezbronnie chodzę po niej każdej nocy   iskierka nadziei z każdym dniem maleje ledwie się tli w popiołach niedomówień boję się ją zgasić bo nie wiem co zostanie   tylko cisza zna wszystkie odpowiedzi które bałem się tobie powiedzieć i choć czas zabrał nasze rozmowy pozostawił nas w tej ciszy   gdyby powrót do przeszłości nie był tylko filmem zatrzymałbym słowa i przytuliłbym cię wtedy  gdy jeszcze nie wiedziałem że tracę ciebie na zawsze   teraz zaś wpadłem w ciemną studnię gdzie światło nie sięga dna każdy dzień to walka a serce już odmawia walczyć   już nie będę tym samym którego pamiętasz w sercu mam szkło z każdym oddechem czuję ból  czy kiedyś jeszcze będę potrafił dotknąć miłości
    • Stoję przed oknem z brudną szybą, świat wydaje się zniekształcony, przykryty ciężką, matową zasłoną. Światło latarni delikatnie muska korę drzewa, tworząc jasne smugi.   Promień odbija się na swój sposób, tworząc tysiące drobnych punktów, rozbłysków, które układają się w nieprzerwany, niemy dialog z nocą. Drzewo rzuca cień, długi i niewyraźny, jakby kształt nie mógł się zdecydować, czy istnieć w pełni może zniknąć w mroku.   Noc żyje, pulsuje, zmienia się. Wydaje się rozszerzać, pochłaniając kolejne fragmenty krajobrazu, ale jednocześnie odkrywając swoje nowe twarze. Każdy ruch wiatru, każdy cień zdaje się zmieniać wyraz tej chwili. Stoję w milczeniu, próbując zrozumieć, czy to świat na zewnątrz zmienia się, czy może to ja widzę w nim coś, czego wcześniej nie dostrzegałem.   Ciemność nie jest już jednolita – ma swoje odcienie, głębie, a w niej ukryte jest coś nieuchwytnego, tajemnica, którą trudno rozwikłać.
    • w słodkiej sukience ręcznie piorę   pełna ekscytacji robię się gorąca  idę sobie ulicą i wącham kwiaty  wieje wiatr rozkładam ramiona        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...