Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

balansowałem przed tobą
aby zabłysnąć elokwencją
w gąszczu splątanych lian
niełatwo zrezygnować
z błękitnych dzwonków
przed snem

dziewczęca spontaniczność
z rozczulającym liryzmem
pod poduszką zostawiła
dwie niezapominajki
przesłane mailem
wyśniłem

podobną do ciebie muzę
pragnę spojrzeć w oczy
naprawdę skruszony
proszę

daruj stłuczoną porcelanę

Opublikowano

stłuczona porcelana dźwięczy mi zranioną duszą ale może się mylę
Tereso w Twoim wierszu ( nie jedynym) peel jest rodzaju męskiego doskonale sobie z tym radzisz
albo znasz nas na wskroś albo to jest to czego oczekujesz...

szacuneczek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pablo, jeśli Ty jako mężczyzna piszesz "albo znasz nas na wskroś albo to jest to czego oczekujesz", to znaczy, że jednak to prawda o "rodzaju męskim"... hehe i jeszcze to drugie :) ... panowie czasami "tłuką porcelanę" niechcący będąc niezręczni...
dziękuję

serdecznie pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hehe...bronisz facetów, ale jednak musisz przyznać, że czasami poruszają się jak "słoń w składzie tej nieszczęsnej chinskiej...":):)
dzięki za "super" i cieszę się, że "można się pogłowić"... to takie ćwiczenie dla kory mózgowej, ponoć chroni...hihi... przed sklerozą :):):)

serdecznie pozdrawiam "trzynastkę" :)
Opublikowano

Krysiu nie bronię facetów, gdyż jako np pisarze są zadufani w sobie jak i w życiu. Patrzę obiektywnie na świat i postrzegam wady kobiet jak i mężczyzn ale to już byłby wykład z psychologii, a zawsze prawda po środku stoi w człowieczym istnieniu. Są plusy i minusy i z tego równania dla powyższego wiersza stawiam plus za sam wątek. Za krótko jestem aby stawiać ++++ i nie mam układów i popleczników jak i błaznów, lecz Twoja poezja jest dla mnie klasyką, a przeszedłem już boje w literackim świecie i na niwie poetica.
Dla mnie jesteś Wielka , jak i Twoje słowa, a znam się na tym co robię.

serdecznie i cieplutko

13

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zgadzam się z Tobą, że "prawda zawsze leży po środku"...a komentarz napisałam trochę żartobliwie (lubię żartować). Natomiast to, co napisałeś dalej, wprawia mnie w zakopotanie...po prostu się czerwienię i nie wiem, co powiedzieć...więc zamilknę...
Bardzo dziękuję za plusa i za to, że jesteś wiernym Czytelnikiem :):)
Miło Cię gościć.

Serdecznie pozdrawiam i życzę dobrej nocki :):)
Krysia
Opublikowano

Nie chwal nigdy faceta, niewielu jest takich, którzy później będą się jeszcze chcieli starać, skoro już wystarczająco ich ego zostało połechtane. Zadowolony, zaspokojony i na jakiś czas starczy.
Jednak Krysiu, facet skruszony jak porcelana, to chyba sprzeczność sama w sobie?
Stokrotkowo:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, z tą "porcelaną" to trochę nie tak...mówi się "jak słoń w składzie porcelany", czyli co robi swoim niezręcznym zachowaniem?...

pozdrówki :)
widzisz, domyśliłam się. Pozwoliłam sobie tylko pójść dalej. Myślałam, że nic się nie stanie?
Stokrotkowo:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, z tą "porcelaną" to trochę nie tak...mówi się "jak słoń w składzie porcelany", czyli co robi swoim niezręcznym zachowaniem?...

pozdrówki :)
widzisz, domyśliłam się. Pozwoliłam sobie tylko pójść dalej. Myślałam, że nic się nie stanie?
Stokrotkowo:)
No...hehe...troszkę narozrabiał...ale zmiękł :)
Lubię Stokrotki! (kuszą mnie te w rosole:))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Życie.... To ròwnia pochyła Z tym że człowiek Nie powinnien po niej się staczać Lecz piąć się do gòry.  
    • My, ława przysięgłych — głos ludu: Uznajemy tego oto osobnika, obwiesia, Winnym skradzenia w podstępny sposób Całusa od panny tutaj oto zapłakanej.   A było to zuchwalstwo pierwszego stopnia. Sąd podjął decyzję i skazuje łobuza: Na dożywotnie, bez prawa do ułaskawienia, Obdarowywanie poszkodowanej bukietem róż.   Noszenie jej na rękach o każdej porze dnia i nocy, Bez mrugnięcia okiem i sapania z bólu. Chłopcze, wyrok jest surowy i czeka cię ciężka dola. Do lochu nie trafisz — a teraz zmykaj do kwiaciarni!   Pani Jolu, proszę najpiękniejszych kwiatów, Ile tylko dźwignę na plecach chuderlaka, Takich, żeby Ewka nie zrzuciła mnie ze schodów. Oj, dziwaku, nie ilością, lecz symbolem   Podkradniesz się do serca lubej — popatrz: Oto czarodziejska żółta róża, cudna, rozwinięta; Niesie z sobą moc uczuć, przyjaźni, pamięci. Biegnij i to chyżo, niech ci się szczęści!   Kamykiem w okno pyk, pyk; firanka się uchyla, Widać gest podrzynania gardła — brryy. Cóż, postoję pod blokiem, może zagram na grzebieniu, I zaśpiewam coś o kropeczkach lub mydełku Fa.   Pierwsza gwiazdka zaraz wzejdzie, czas do domu, Pochlipać w poduszkę; nagle: „a ty, gdzie, gamoniu?” Słychać, i łups! tupnięcie nogą: „aresztuję cię! Ręce do góry! teraz to ja będę kraść całusy...”  
    • @Annna2 Stworzyłaś niezwykłą podróż przez czas i przestrzeń, gdzie lew z Pireusu staje się przewodnikiem po całej cywilizacji śródziemnomorskiej i europejskiej. Naturalnie splatasz w tej wizji starożytność z nowoczesnością. Szczególnie poruszający jest moment przejścia od tego przemierzania świata do intymnego "narwij agrestu" – ta nagła zmiana skali, od wielkiej historii do prywatnego, zmysłowego wspomnienia, jest bardzo poetycka. Lew z runami losów na łapach to piękna metafora tego, jak nosimy w sobie całą przeszłość, wszystkie miejsca i doświadczenia. A na końcu – "pięć sekund już lwu z Pireusu to za mało" – ma w sobie melancholię przemijania. Twój wiersz oddycha historią, ale jest równocześnie bardzo współczesny w swoim niepokoju i nienasyceniu. Ciekawa jestem kontynuacji. Pozdrawiam.   
    • Oj szybko ci przytrafiają miłości. Intensywnie piszesz, ja to jestem taka spokojna, rozwlekła:)
    • @Alicja_Wysocka takie wiersze na jesienne wieczory - w to mi graj

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ale ten kwiateczek na parapecie, ach ... 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...