Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"prawdziwy swiat"

Artur Kowalski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Artur Kowalski

Artur Kowalski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Ide przed siebie przez kręte drogi świata
przede mną wyciągnięte dłonie proszące o pomoc
płaczące twarze, szczere łzy ludzi modlących sie do niewiadomo kogo
świat oszalał, sam siebie niszczy
człowiek umiera żeby inny człowiek umarł
odbiera się biednym by dać bogatym
biedacy leżą koło siebie, krew płynie zamiast łez
taki jest świat którego jesteśmy świadkami
nieszczęście każdego śledzi
nieudolność w każdym siedzi
świat gdzie jedynym wyjściem jest śmierć
gdzie grzechem jest rodzić, a powinnością zabijać
gdzie każdy prosi o litość każdego
gdzie jeden za wszystkich a nikt za jednego
to wszystko wokól Ciebie się kręci
to przekleństwo na którym żyjesz
to ciąłge czucie oddechu śmierci za plecami
to niewiedza niszcząca Cie całego
ten świat niby dla Ciebie
ten raj niby dla twoich dzieci
ten gest od Boga który nas rani
Oddał, a My zniszczyliśmy
Powierzył istne niebo, a My w piekło zamienili
Podarowal część siebie, a My oddalismy z niechęcią
Bog się gniewa i nas teraz już olewa.

[sub]Tekst był edytowany przez Artur Kowalski dnia 28-07-2004 15:11.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Artur Kowalski dnia 28-07-2004 15:20.[/sub]
Natan Lemens

Natan Lemens

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Chcialbym skomentowac jako ze pan poswiecil czas na moj wiersz, ale nie wiem od czego zaczac, a zakladam ze Pan sobie nie robi zartow, trzeba to wszystko poprawic, ale chyba prosciej byloby jednak napisac nowy wiersz,

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      Planety i wierzby

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Gdy świerszcz tak cyka. jak pozytywka, drży mechanicznie w nim pocieranie — kelner wyciera się o dwa słówka: Czy podać w pełnię samo cykanie?   Mogłyby sierpnie być tylko takie — pasemka światła pod srebrną gruszą. Być świeżym sokiem, darzyć jak obiekt, nie porównywać z zasady wzruszeń:   Tych bez obrażeń przed twoim wzrokiem, pełnie nad granią objętą śniegiem, tych, kiedy morze dobija brzegu, a statek ciągle połyka: nie wiem.      
    • Annna2
      Vilanella dla Niej II

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew  tak nosze Jej imię w sercu. Jest w Niebie- mam nadzieję, że tam będzie na mnie czekać z Mamą dzięki
    • andrew
      Vilanella dla Niej II

      Przez andrew · Opublikowano

      Twe imię mam dla siebie Ono mieszka w niebie    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • wierszyki
      Sen o potędze

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Z haiku to jest tak, że one niby są takie łatwe, ale w tym rzecz, że trzeba je szybko zapisać, a wiele razy do nich wrócić i trzeba czasu, a czasem czasu nie trzeba, bo czas (dystans) zmienia.   Haiku jest bardzo dosłowne - najpierw uszczypnięcie, było najpierw uszczypnięcie, inaczej nie zauważyłabym. 5-7-5 to taki łopatologiczny skrótowiec, nie to jest najwazniejsze.     Tu mam drugą wersję całości:       Sen o potędze — II wersja   Niech cię nie zwiedzie otoka słońca, zdarty płaszcz liści jeszcze nie osiadł na pulsującej rozlewnej Warcie — jeszcze za bystrze, jeszcze do mostu, patyczek!   Biała królewna o giętkiej szyi ostrzem wśród trzciny, niech cię nie zmyli, pod wody ciężką żywą pokrywą muliste w żółci dno z grzybem roślin, raj skrzeli!   Brzuchy jaskółek nad nami czarne, nad uśpionymi przez żywioł ciszy rojami lęku w atak odmętów, podniosłej z deszczu i ustawicznej… w amonit, (przecinek…) ***   szczypie na Warcie wciąż płochliwa ważka, tu smokiem na dłoni             Tutaj haiku jest takie bardziej klasyczne, ale zrezygnowałam z nazewnictwa. Twoja propozycja jest sposobem na dopasowanie się fo formuły, ale pomija wszystkie dla mnie ważne aspekty, skłaniające mnie do w ogóle zapisu.   Bardzo dziękuję za przystanięcie nad tą miniaturką, niby taki drobiazg, ale właśnie na takie spotkanie po cichu liczyłam, bo - o czym kiedyś napisałam wcześniej - kajak ma kolor imitujący jej kolor, wiec są to urocze spotkania, o jakie na lądzie trudniej.   Pozdrawiam :-)               Dziękuję :-) bo przecież o to chodzi :-)           Uśmiech przesyłam i dziękuję :-)           Dziękuję @Ewelina @piąteprzezdziesiąte @Leszczym życzę Wam udanych dni, pozdrawiam :-)
    • Bożena De-Tre
      Epifania

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Annna2 A ja pod wrażeniem Twojej interpretacji Anno!!!Pozdrowienia

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...