Oczami Pana

[Krystyna Nawrocka]

ten świat był
jej bólem
co rozsadza skały
czasami odwracała się
za cieniem
który przeprowadzał ją
na drugą stronę płaczu
na wypalonych łzami kamieniach
ukrzyżowała czas
oczami Pana
przestrzeń ku niebu otwarła
po kamiennym bruku
odeszła w niepamięć
własnego sumienia

[teraa]

jakos nie moge sie ustosunkować, ciekawie się czytało... jest tu wiele dziwnych zabiegów, które jednak po głębszym wczytaniu maja duzy sens... zdecydowanie ładnie piszesz :))

lecz fragment:
"jej bólem
co rozsadza skały" - jest wręcz tragicznie wtórny...

pozdrawiam
Tera

[Malena Lebrun]

nie bardzo podoba mi się ani nie bardzo rozumiem ten utwór, może dlatego, że nie jestem wierząca
spodobało mi się jednak zakończnie "odeszła w niepamięć
własnego sumienia"

[Kai_Fist]

opowiastka nie wiersz,

rozsadza "skały"
łzami "kamieniach"
"kamiennym" bruku

- powtórzenia.

Pozdrawiam,
Kai Fist

[Krystyna Nawrocka]

dziękuję za komentarze
a [kai]czy wiersz nie jest w jakimś sęsie opowiastką/przeciesz opisujesz jakieś zdarzenie itd.więc opowiadasz /czasami zastanawiam się nad waszą płcią/może musiała by powstać rubryka [ona,on,ono]