Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Konsumpcyjny pęd

Maciej Smogorzewski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciej Smogorzewski

Maciej Smogorzewski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wszędzie ludzie, mnóstwo ludzi
Wszyscy chodzą i szukają studni
Każdy osobno chociaż wszyscy razem
Z nadzieją, ze na półce znajdą cząstkę swoich marzeń

Dawno temu zapomnieli o chwili
O tej sekundzie, której nigdy nie przeżyli
Teraz są zbyt zajęci zbyt zabiegani
Na doświadczanie i powiedzenie słów, które nigdy nie opuszczą krtani

Tylko jeden bezbronny karp, jeszcze pływa w basenie
Z nutką świadomości, że nie tak powinno się kończyć istnienie

Maciej Smogorzewski

Maciej Smogorzewski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Za wskazówki dziękuję i postaram się, jak najwięcej z nich wynieść :)

Co do kończenia istnienia, to nie w taki sposób, jak to często wygląda obecnie, czyli:
bez refleksji na temat świata, sensu życia, istnienia. Bez patrzenia na innych ludzi i próbowania poczucia ich emocji. Zbliżenia się do nich i potraktowania, jako istoty myślące i czujące. Na skupianiu się przez całe życie na zaspokajaniu prostych potrzeb, na nieustannym zaspokajaniu chęci posiadania coraz to nowych rzeczy. Często nawet nie można za to winić ludzi, a jedynie trend w jakim żyje społeczeństwo :)




Szczerze mówiąc nie rapowałem.
Widzę, że nawet dla biednego kurczaka zero współczucia :( Wszystko w swoim czasie przyjdzie :)

również pozdrawiam :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      W kuchni

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ten kontrast świetnie pokazuje zmianę jakościową - od miłosnego uścisku po poczucie uwikłania. Końcówka utworu (trzy ostatnie linijki) za bardzo już odlatuje w otchłań.   Zauważyłem że kuchnia to idealne miejsce do pisania wierszy, i do obserwacji - zarówno tych zewnętrznych, zdystansowanych, jak i do introspekcji. Tu często dochodzi do punktów kulminacyjnych w relacjach, tu ogniskują się zmiany. Pewnie dlatego, że to w kuchni najczęściej musimy się spotykać, ocierać o siebie.
    • otja
      Epsilon

      Przez otja · Opublikowano

      @Roma Pozostałe przyszły prędko, w zasadzie same się napisały.  Na te trzy długo czekałem, aby znalazły się właściwe.
    • Naram-sin
      Blizny pokoju

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @7system Ta różnica jednak zawsze przebiega wzdłuż jakichś granic, linii podziałów.   W wierszu dostrzegłem zanegowanie określonego etosu i chciałbym, żeby ta kontestacja była w minimalnym stopniu uzasadniona. Ostatnia zwrotka mogłaby być dobrym argumentem (wykorzystywanie patriotycznych uczuć przez toczących ze sobą wojny wielkich władców tego świata). W innym ujęciu wiersz (jego przekaz) byłby dla mnie etycznie nie do zaakceptowania, ale nie chcę wchodzić głębiej w spory światopoglądowe, bo to chyba nie jest właściwe miejsce.
    • kollektiv
      W kuchni

      Przez kollektiv · Opublikowano

      łapią nas skurcze  kiedyś spleceni teraz splątani stoimy nad puszką sardynek z gauloisem krążącym z ust do ust ponieważ inni nie istnieją nie ma odpowiedzi w otchłani a my jesteśmy ponad ciemność                                
    • Naram-sin
      Igła w stogu siana…

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Odezwij się zwyczajnym, nie wystrojonym na bal, nie kalkulatorskim i nie wizjonerskim słowem. (...) zacznij od rzeczy pospolitych, od tych rzeczy, które masz pod ręką, od siebie. To co powiedziałeś z żarłocznym patosem Gargantui, powiedz żargonem zwykłego głodomora. - Z. Bieńkowski, Ego (dla mnie ten utwór powinien być lekturą obowiązkową dla każdego poety).   I to nieprawda, że rymowanie kłóci się z współczesnością. Ponieważ jednak poezja rymowana ma długą tradycję w historii literatury i przeszła już przez wiele etapów rozwoju, istnieje spore ryzyko, że posługując się nią, będziemy szli po cudzych śladach i posługiwali gotowcami. A przecież Ty, jak każdy zresztą autor, chcesz (zakładam) wydeptywać własne ścieżki.     Zgadzam się z Tobą, ale pod warunkiem, że jest to dobrze zrobione, ze znajomością arkanów sztuki. Bo tak naprawdę nie ma konfliktu między formą a treścią, pod warunkiem, że ta pierwsza posłusznie służy tej drugiej.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...