„Ład nieunikniony” (15VII0IV)

[gal gerald]

Rewolucja to chaos.
A zawsze z niej wyłania się
piękny i czysty ład.

Życie to cierpienie.
A zawsze z niego wyłania się
bez odwrotu śmierć.

Wiara to uczucie.
A zawsze z niej wyłania się
Wszechmocna złość i lęk.

Ziemia płonie.
Płonie nasz dom.

Czy to jeszcze my?
Tak, do póki bunt prowadzi nas.
Do ładu i czystości.
Do końca.

[Aneta Paradysz]

Brzmi to jak program ugrupowania politycznego. Słaby program, bo z góry zakłada, że pewne poczynania dadzą konkretne efekty. A guzik. Nie zgadzam się z tym, że rewolucja zawsze daje ład (gdzie Pan to wyczytał, chyba nie w wiadomościach?) Albo – życie to cierpienie – nie można tak uogólniać – kończy się śmiercią, to i owszem, ale nic odkrywczego Pan tu nie przekazał. Dalej to już zupełna abstrakcja, która nic nie wnosi. I jeszcze ten ort. – dopóki – tak jest poprawnie.

Więcej poezji, mniej haseł.

Pozdrawiam
A.

[Valdessa Kane]

ciekawy utworek tylko

"Czy to jeszcze my?
Tak, do póki bunt prowadzi nas."

brzmi jakos niespecjalnie