Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

cichooooo, cichutko...
spokój mi tam!!!
ty, szary granicie nic już nie mów,
trwaj dumnie w alei
i uszanuj ciszę,
która tu od wiekow panuje
bądź cicho!!! słyszysz?
nie krzycz nad losem,
nie walcz,
bo to nic nie da
skryłeś jej ciało i
bądź cicho, słyszysz?
nie wojuj z losem
bo takiż on okrutny,
cichutko już,
nie płacz
otul możliwie ciepło swą zimną pierzyną
pamięć o niej
i trwaj na wieki

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmm co bym ru zmienił...? Nie wiem, jak na to popatrzą starzy wyjadacze (zastanawiam się, czy czasem zaglądają jeszcze do warsztatu), ale mi się pasi. Uspokajanie kamienia ma w sobie dużo ekspresji.
Opublikowano

kamienia nie uspokajaj, jest spokojny- zapewniam. spróbuj zabrać, ukraść jego spokój, wykuwając sobie granitowe serce, by wytrzymać najgorszy czas. napisz wiersz, że chcesz być kamieniem. :))

to, co napisałaś, wierszem jeszcze nie jest.

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Twój komentarz się czyta jak wiersz. Pozdrawiam.



kamienia nie uspokajaj
jest spokojny
zapewniam

spróbuj zabrać
ukraść jego spokój
wykuwając sobie granitowe serce
by wytrzymać najgorszy czas

napisz wiersz
że chcesz być kamieniem
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chodzi o to, że podmiot liryczny jest w takiej rozpaczy, że zazdrości kamiennej płycie.
chce ukraść jej chłód i spokój, by przeżyć rozpacz po stracie kogoś bliskiego, jak mniemam.

to ciekawsze spojrzenie moim zdaniem, niż monolog z kamieniem. ale to tylko ja tak sobie dumam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Im wiek i zmarszczki bardziej ciebie pochłaniają i gdy byłeś bo musiałeś broić na froncie w sytuacji istnienia wielu ważnych decyzji gdy zamieszałeś w niejednej tutejszej relacji urosła ci karma w nie najmniejszą określoność   Karma ta – jeśli w ogóle jest – rzecz jasna wybitnie i właściwie ciebie oddaje opisaniem jest być może zacnym niezacnym podsumowaniem twojego przepływu energii gdzie tyle naplotłeś ta karma – o ile jest – znakomicie cię ujmuje   Tyle tylko, że przecież nie pamiętasz za wiele nie dałeś rady objąć percepcją wszystkich spraw nie słyszałeś nie widziałeś i się nie domyśliłeś wątpiące otoczenie co do wielu bardzo wielu rzeczy nie zdało ci dokładnej relacji z ciebie i z ciebie w sobie   Nawet jeśli mega mnogo po wielokroć wspominasz nawet gdy czas da ci moc chwil na rozmyślania i być może nawet gdy byłeś tutaj mocno uważny i być może przemyślałeś płynące potoki codziennych zamiarów wszystko to zbudowało twoje wyobrażenie własnej karmy   Wcale niełatwo jest się jednak domyślić i objąć pojęciem wiedz i to, że karma faktyczna i karma wyobrażona absolutnie nie muszą być jakkolwiek tożsame byłoby wręcz czymś niepojętym gdyby takowe były siostro i bratku bądźcie spokojni, macie w tym rozdźwięk   Piękna damo jeśli w swe życie mnie kiedyś zaprosisz skorzystam i wejdę w nie z moim rozdźwiękiem karmy oczekuj więc ode mnie nie najmniejszych niespodzianek nie myśl sobie, że przejrzysz w jedną chwilę nasz efekt może się udać tylko dobre lub złe całkiem zamieszanie   Ludzie słowa podobnie jak ludzie czynu i myśli całkiem nierozważnie igrają z pojęciem karmy dziwne im życia i chyba w sumie nie wychodzą podważają ich nawet urosłe własne ziarna i manifesty im lepsi są w skuteczność tym trudniej ich przeto ocenić w świecie jedynie tylko w dziwnych intencjach nieocennym   Jeśli natomiast czegoś co nazywa się karmą nie ma potraktuj ten wiersz jako tylko refleksyjny żart zresztą generalnie w świecie pytań trudno jest o odpowiedzi rozmyślam więc wiem że nie wiem Więc wiem że nie wiesz Świetnie zdaję sobie sprawę że wszyscy nie wiemy.  Ale czy w ogóle chcemy wiedzieć? Ja chyba już nie chcę.    Warszawa – Stegny, 25.11.2025r.   Inspiracja – Poetka Aniat (poezja.org).
    • oboje nasyceni nocną grą witają nas rano jej gesty dotykamy się stopami w  kuchni oddzieleni stołem    rozmawiamy o nowym dniu uśmiechamy się do dzieci jednak myśli nas zdradzają kusząc powtórzeniem nocy
    • @Adler Kruki, czarne i głośne stały się inspiracją.   Pozdrawiam Kruku ;)
    • Na niebie, bez Ciebie, obłoki jak sen, bo wszystko przemija, nawet zryw — serc.   Na niebie, bez Ciebie, toczy się dzień. Morze wiary szumi, sens przebija przez cień.   Na niebie, bez Ciebie,  wiersze - łąki słów, które jak wiatr poniosą, latawiec objęć dwóch.   Na niebie, bez Ciebie,  dozorcą jest czas, który mnie zamiecie, w piach, albo w nas.    
    • @Adler Bardzo przyjemny, spójny wiersz z dobrą intuicją obrazu i nastroju.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...